і́рха
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| і́рха | і́рхі | |
| і́рхі | і́рхаў | |
| і́рсе | і́рхам | |
| і́рху | і́рхі | |
| і́рхай і́рхаю |
і́рхамі | |
| і́рсе | і́рхах |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэнніірхава́ць
‘закладваць у шво ірху; аблямоўваць, абшываць край чаго-небудзь ірхой’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| ірху́ю | ірху́ем | |
| ірху́еш | ірху́еце | |
| ірху́е | ірху́юць | |
| Прошлы час | ||
| ірхава́ў | ірхава́лі | |
| ірхава́ла | ||
| ірхава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| ірху́й | ірху́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ірху́ючы | ||
Крыніцы: