Verbum

анлайнавы слоўнік

хібіні́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

хібі́нскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	хібі́нскі	хібі́нская	хібі́нскае	хібі́нскія
Р.	хібі́нскага	хібі́нскай хібі́нскае	хібі́нскага	хібі́нскіх
Д.	хібі́нскаму	хібі́нскай	хібі́нскаму	хібі́нскім
В.	хібі́нскі (неадуш.) хібі́нскага (адуш.)	хібі́нскую	хібі́нскае	хібі́нскія (неадуш.) хібі́нскіх (адуш.)
Т.	хібі́нскім	хібі́нскай хібі́нскаю	хібі́нскім	хібі́нскімі
М.	хібі́нскім	хібі́нскай	хібі́нскім	хібі́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

хі́біць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

хі́бна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
хі́бна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

хі́бнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

хі́бны

прыметнік, якасны

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

хібо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.