ся́нні
прыслоўе
| ся́нні | - | - |
Крыніцы:
Verbum
анлайнавы слоўнікГраматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Скарачэннісянні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| сянні́к | сеннікі́ | |
| сенніка́ | сенніко́ў | |
| сенніку́ | сенніка́м | |
| сянні́к | сеннікі́ | |
| сенніко́м | сенніка́мі | |
| сенніку́ | сенніка́х |
Крыніцы:
сянні́ца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| сянні́ца | сянні́цы | |
| сянні́цы | сянні́ц | |
| сянні́цы | сянні́цам | |
| сянні́цу | сянні́цы | |
| сянні́цай сянні́цаю |
сянні́цамі | |
| сянні́цы | сянні́цах |
Крыніцы:
Сянно́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Сянно́ | |
| Сянна́ | |
| Сянну́ | |
| Сянно́ | |
| Сянно́м | |
| Сянне́ |
Сянно́е
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
| Сянно́е | |
| Сянно́га | |
| Сянно́му | |
| Сянно́е | |
| Сянны́м | |
| Сянны́м |
сянны́
прыметнік, адносны
| сянны́ | сянна́я | сянно́е | сянны́я | |
| сянно́га | сянно́й сянно́е |
сянно́га | сянны́х | |
| сянно́му | сянно́й | сянно́му | сянны́м | |
| сянны́ ( сянно́га ( |
сянну́ю | сянно́е | сянны́я ( сянны́х ( |
|
| сянны́м | сянно́й сянно́ю |
сянны́м | сянны́мі | |
| сянны́м | сянно́й | сянны́м | сянны́х | |
Крыніцы:
ся́ння
прыслоўе
| ся́ння | - | - |
Крыніцы:
сянцо́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| сянцо́ | |
| сянца́ | |
| сянцу́ | |
| сянцо́ | |
| сянцо́м | |
| сянцы́ |
Крыніцы:
Сянько́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Сянько́ва | |
| Сянько́ва | |
| Сянько́ву | |
| Сянько́ва | |
| Сянько́вам | |
| Сянько́ве |
Сянько́ўшчына
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| Сянько́ўшчына | |
| Сянько́ўшчыны | |
| Сянько́ўшчыне | |
| Сянько́ўшчыну | |
| Сянько́ўшчынай Сянько́ўшчынаю |
|
| Сянько́ўшчыне |