сасвідро́ўванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
сасвідро́ўванне |
сасвідро́ўванні |
Р. |
сасвідро́ўвання |
сасвідро́ўванняў |
Д. |
сасвідро́ўванню |
сасвідро́ўванням |
В. |
сасвідро́ўванне |
сасвідро́ўванні |
Т. |
сасвідро́ўваннем |
сасвідро́ўваннямі |
М. |
сасвідро́ўванні |
сасвідро́ўваннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
сасвідро́ўвацца
дзеяслоў, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
сасвідро́ўваюся |
сасвідро́ўваемся |
2-я ас. |
сасвідро́ўваешся |
сасвідро́ўваецеся |
3-я ас. |
сасвідро́ўваецца |
сасвідро́ўваюцца |
Прошлы час |
м. |
сасвідро́ўваўся |
сасвідро́ўваліся |
ж. |
сасвідро́ўвалася |
н. |
сасвідро́ўвалася |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
сасвідро́ўваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
сасвідро́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
сасвідро́ўваю |
сасвідро́ўваем |
2-я ас. |
сасвідро́ўваеш |
сасвідро́ўваеце |
3-я ас. |
сасвідро́ўвае |
сасвідро́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
сасвідро́ўваў |
сасвідро́ўвалі |
ж. |
сасвідро́ўвала |
н. |
сасвідро́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
сасвідро́ўвай |
сасвідро́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
сасвідро́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
сасвяжы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
сасвяжы́цца |
сасвяжа́цца |
Прошлы час |
м. |
сасвяжы́ўся |
сасвяжы́ліся |
ж. |
сасвяжы́лася |
н. |
сасвяжы́лася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
сасвяжы́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
сасі́сачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
сасі́сачка |
сасі́сачкі |
Р. |
сасі́сачкі |
сасі́сачак |
Д. |
сасі́сачцы |
сасі́сачкам |
В. |
сасі́сачку |
сасі́сачкі |
Т. |
сасі́сачкай сасі́сачкаю |
сасі́сачкамі |
М. |
сасі́сачцы |
сасі́сачках |
Крыніцы:
piskunou2012.
сасі́сачная
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
ж. |
- |
Н. |
сасі́сачная |
сасі́сачныя |
Р. |
сасі́сачнай |
сасі́сачных |
Д. |
сасі́сачнай |
сасі́сачным |
В. |
сасі́сачную |
сасі́сачныя (неадуш.) |
Т. |
сасі́сачнай сасі́сачнаю |
сасі́сачнымі |
М. |
сасі́сачнай |
сасі́сачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsblm1996.
сасі́сачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
сасі́сачны |
сасі́сачная |
сасі́сачнае |
сасі́сачныя |
Р. |
сасі́сачнага |
сасі́сачнай сасі́сачнае |
сасі́сачнага |
сасі́сачных |
Д. |
сасі́сачнаму |
сасі́сачнай |
сасі́сачнаму |
сасі́сачным |
В. |
сасі́сачны (неадуш.) сасі́сачнага (адуш.) |
сасі́сачную |
сасі́сачнае |
сасі́сачныя (неадуш.) сасі́сачных (адуш.) |
Т. |
сасі́сачным |
сасі́сачнай сасі́сачнаю |
сасі́сачным |
сасі́сачнымі |
М. |
сасі́сачным |
сасі́сачнай |
сасі́сачным |
сасі́сачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
сасі́ска
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
сасі́ска |
сасі́скі |
Р. |
сасі́скі |
сасі́сак |
Д. |
сасі́сцы |
сасі́скам |
В. |
сасі́ску |
сасі́скі |
Т. |
сасі́скай сасі́скаю |
сасі́скамі |
М. |
сасі́сцы |
сасі́сках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
саска́кванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
саска́кванне |
Р. |
саска́квання |
Д. |
саска́кванню |
В. |
саска́кванне |
Т. |
саска́кваннем |
М. |
саска́кванні |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
саска́кваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
саска́кваю |
саска́кваем |
2-я ас. |
саска́кваеш |
саска́кваеце |
3-я ас. |
саска́квае |
саска́кваюць |
Прошлы час |
м. |
саска́кваў |
саска́квалі |
ж. |
саска́квала |
н. |
саска́квала |
Загадны лад |
2-я ас. |
саска́квай |
саска́квайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
саска́кваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.