епіты́м’я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| епіты́м’я | |
| епіты́м’і | |
| епіты́м’і | |
| епіты́м’ю | |
| епіты́м’яй епіты́м’яю |
|
| епіты́м’і |
Іншыя варыянты: епітым’я́.
Крыніцы:
епіты́м’я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| епіты́м’я | |
| епіты́м’і | |
| епіты́м’і | |
| епіты́м’ю | |
| епіты́м’яй епіты́м’яю |
|
| епіты́м’і |
Іншыя варыянты: епітым’я́.
Крыніцы:
Епіфа́нь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| Епіфа́нь | |
| Епіфа́ні | |
| Епіфа́ні | |
| Епіфа́нь | |
| Епіфа́нню | |
| Епіфа́ні |
епіцім’я́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| епіцім’я́ | |
| епіцім’і́ | |
| епіцім’і́ | |
| епіцім’ю́ | |
| епіцім’ё́й епіцім’ё́ю |
|
| епіцім’і́ |
Крыніцы: