епіцім’я́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. епіцім’я́
Р. епіцім’і́
Д. епіцім’і́
В. епіцім’ю́
Т. епіцім’ё́й
епіцім’ё́ю
М. епіцім’і́

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)