асвячо́ны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асвячо́ны |
асвячо́ная |
асвячо́нае |
асвячо́ныя |
| Р. |
асвячо́нага |
асвячо́най асвячо́нае |
асвячо́нага |
асвячо́ных |
| Д. |
асвячо́наму |
асвячо́най |
асвячо́наму |
асвячо́ным |
| В. |
асвячо́ны (неадуш.) асвячо́нага (адуш.) |
асвячо́ную |
асвячо́нае |
асвячо́ныя (неадуш.) асвячо́ных (адуш.) |
| Т. |
асвячо́ным |
асвячо́най асвячо́наю |
асвячо́ным |
асвячо́нымі |
| М. |
асвячо́ным |
асвячо́най |
асвячо́ным |
асвячо́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
асвячо́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асвячо́ны |
асвячо́ная |
асвячо́нае |
асвячо́ныя |
| Р. |
асвячо́нага |
асвячо́най асвячо́нае |
асвячо́нага |
асвячо́ных |
| Д. |
асвячо́наму |
асвячо́най |
асвячо́наму |
асвячо́ным |
| В. |
асвячо́ны (неадуш.) асвячо́нага (адуш.) |
асвячо́ную |
асвячо́нае |
асвячо́ныя (неадуш.) асвячо́ных (адуш.) |
| Т. |
асвячо́ным |
асвячо́най асвячо́наю |
асвячо́ным |
асвячо́нымі |
| М. |
асвячо́ным |
асвячо́най |
асвячо́ным |
асвячо́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
асвячо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асвячо́ны |
асвячо́ная |
асвячо́нае |
асвячо́ныя |
| Р. |
асвячо́нага |
асвячо́най асвячо́нае |
асвячо́нага |
асвячо́ных |
| Д. |
асвячо́наму |
асвячо́най |
асвячо́наму |
асвячо́ным |
| В. |
асвячо́ны (неадуш.) асвячо́нага (адуш.) |
асвячо́ную |
асвячо́нае |
асвячо́ныя (неадуш.) асвячо́ных (адуш.) |
| Т. |
асвячо́ным |
асвячо́най асвячо́наю |
асвячо́ным |
асвячо́нымі |
| М. |
асвячо́ным |
асвячо́най |
асвячо́ным |
асвячо́ных |
Кароткая форма: асвячо́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
асвячэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асвячэ́нне |
| Р. |
асвячэ́ння |
| Д. |
асвячэ́нню |
| В. |
асвячэ́нне |
| Т. |
асвячэ́ннем |
| М. |
асвячэ́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асе́бія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асе́бія |
| Р. |
асе́біі |
| Д. |
асе́біі |
| В. |
асе́бію |
| Т. |
асе́біяй асе́біяю |
| М. |
асе́біі |
Крыніцы:
piskunou2012.
асе́джвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асе́джваюся |
асе́джваемся |
| 2-я ас. |
асе́джваешся |
асе́джваецеся |
| 3-я ас. |
асе́джваецца |
асе́джваюцца |
| Прошлы час |
| м. |
асе́джваўся |
асе́джваліся |
| ж. |
асе́джвалася |
| н. |
асе́джвалася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асе́джвайся |
асе́джвайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
асе́джваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асе́дзецца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
асе́джуся |
асе́дзімся |
| 2-я ас. |
асе́дзішся |
асе́дзіцеся |
| 3-я ас. |
асе́дзіцца |
асе́дзяцца |
| Прошлы час |
| м. |
асе́дзеўся |
асе́дзеліся |
| ж. |
асе́дзелася |
| н. |
асе́дзелася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
асе́дзься |
асе́дзьцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
асе́дзеўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Асе́еўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Асе́еўка |
| Р. |
Асе́еўкі |
| Д. |
Асе́еўцы |
| В. |
Асе́еўку |
| Т. |
Асе́еўкай Асе́еўкаю |
| М. |
Асе́еўцы |
асеі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
асеі́н |
| Р. |
асеі́ну |
| Д. |
асеі́ну |
| В. |
асеі́н |
| Т. |
асеі́нам |
| М. |
асеі́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.