Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
абвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшюя

самаўла́ддзе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самаўла́ддзе
Р. самаўла́ддзя
Д. самаўла́ддзю
В. самаўла́ддзе
Т. самаўла́ддзем
М. самаўла́ддзі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

самаўла́дна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
самаўла́дна самаўла́дней -

Крыніцы: piskunou2012.

самаўла́днасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. самаўла́днасць
Р. самаўла́днасці
Д. самаўла́днасці
В. самаўла́днасць
Т. самаўла́днасцю
М. самаўла́днасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

самаўла́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самаўла́дны самаўла́дная самаўла́днае самаўла́дныя
Р. самаўла́днага самаўла́днай
самаўла́днае		 самаўла́днага самаўла́дных
Д. самаўла́днаму самаўла́днай самаўла́днаму самаўла́дным
В. самаўла́дны (неадуш.)
самаўла́днага (адуш.)		 самаўла́дную самаўла́днае самаўла́дныя (неадуш.)
самаўла́дных (адуш.)
Т. самаўла́дным самаўла́днай
самаўла́днаю		 самаўла́дным самаўла́днымі
М. самаўла́дным самаўла́днай самаўла́дным самаўла́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

самаўла́дства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самаўла́дства
Р. самаўла́дства
Д. самаўла́дству
В. самаўла́дства
Т. самаўла́дствам
М. самаўла́дстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

самаўла́дца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. самаўла́дца самаўла́дцы
Р. самаўла́дцы самаўла́дцаў
Д. самаўла́дцу самаўла́дцам
В. самаўла́дцу самаўла́дцаў
Т. самаўла́дцам самаўла́дцамі
М. самаўла́дцу самаўла́дцах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самаўлюбё́на

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
самаўлюбё́на самаўлюбё́ней -

Крыніцы: piskunou2012.

самаўлюбё́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. самаўлюбё́насць
Р. самаўлюбё́насці
Д. самаўлюбё́насці
В. самаўлюбё́насць
Т. самаўлюбё́насцю
М. самаўлюбё́насці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самаўлюбё́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самаўлюбё́ны самаўлюбё́ная самаўлюбё́нае самаўлюбё́ныя
Р. самаўлюбё́нага самаўлюбё́най
самаўлюбё́нае		 самаўлюбё́нага самаўлюбё́ных
Д. самаўлюбё́наму самаўлюбё́най самаўлюбё́наму самаўлюбё́ным
В. самаўлюбё́ны (неадуш.)
самаўлюбё́нага (адуш.)		 самаўлюбё́ную самаўлюбё́нае самаўлюбё́ныя (неадуш.)
самаўлюбё́ных (адуш.)
Т. самаўлюбё́ным самаўлюбё́най
самаўлюбё́наю		 самаўлюбё́ным самаўлюбё́нымі
М. самаўлюбё́ным самаўлюбё́най самаўлюбё́ным самаўлюбё́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

самаўніжа́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
самаўніжа́льна самаўніжа́льней -