Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агдеёіоуыьэюя
абвгдеёжзійклмнпрстўфхцчшя

нячу́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нячу́ткі нячу́ткая нячу́ткае нячу́ткія
Р. нячу́ткага нячу́ткай
нячу́ткае		 нячу́ткага нячу́ткіх
Д. нячу́ткаму нячу́ткай нячу́ткаму нячу́ткім
В. нячу́ткі (неадуш.)
нячу́ткага (адуш.)		 нячу́ткую нячу́ткае нячу́ткія (неадуш.)
нячу́ткіх (адуш.)
Т. нячу́ткім нячу́ткай
нячу́ткаю		 нячу́ткім нячу́ткімі
М. нячу́ткім нячу́ткай нячу́ткім нячу́ткіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

нячу́тна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
нячу́тна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

нячу́тнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. нячу́тнасць
Р. нячу́тнасці
Д. нячу́тнасці
В. нячу́тнасць
Т. нячу́тнасцю
М. нячу́тнасці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

нячу́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нячу́тны нячу́тная нячу́тнае нячу́тныя
Р. нячу́тнага нячу́тнай
нячу́тнае		 нячу́тнага нячу́тных
Д. нячу́тнаму нячу́тнай нячу́тнаму нячу́тным
В. нячу́тны (неадуш.)
нячу́тнага (адуш.)		 нячу́тную нячу́тнае нячу́тныя (неадуш.)
нячу́тных (адуш.)
Т. нячу́тным нячу́тнай
нячу́тнаю		 нячу́тным нячу́тнымі
М. нячу́тным нячу́тнай нячу́тным нячу́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

нячу́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нячу́ты нячу́тая нячу́тае нячу́тыя
Р. нячу́тага нячу́тай
нячу́тае		 нячу́тага нячу́тых
Д. нячу́таму нячу́тай нячу́таму нячу́тым
В. нячу́ты (неадуш.)
нячу́тага (адуш.)		 нячу́тую нячу́тае нячу́тыя (неадуш.)
нячу́тых (адуш.)
Т. нячу́тым нячу́тай
нячу́таю		 нячу́тым нячу́тымі
М. нячу́тым нячу́тай нячу́тым нячу́тых

Крыніцы: piskunou2012.

нячу́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нячу́ты нячу́тая нячу́тае нячу́тыя
Р. нячу́тага нячу́тай
нячу́тае		 нячу́тага нячу́тых
Д. нячу́таму нячу́тай нячу́таму нячу́тым
В. нячу́ты (неадуш.)
нячу́тага (адуш.)		 нячу́тую нячу́тае нячу́тыя (неадуш.)
нячу́тых (адуш.)
Т. нячу́тым нячу́тай
нячу́таю		 нячу́тым нячу́тымі
М. нячу́тым нячу́тай нячу́тым нячу́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Няччо́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Няччо́
Р. Нячча́
Д. Няччу́
В. Няччо́
Т. Няччо́м
М. Няччы́

нячы́віць

‘быць у стане беспамяцтва, непрытомнасці, траціць пільнасць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. нячы́ўлю нячы́вім
2-я ас. нячы́віш нячы́віце
3-я ас. нячы́віць нячы́вяць
Прошлы час
м. нячы́віў нячы́вілі
ж. нячы́віла
н. нячы́віла
Загадны лад
2-я ас. нячы́ў нячы́ўце
Дзеепрыслоўе
цяп. час нячы́вячы

Крыніцы: piskunou2012.

нячы́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. нячы́ннасць
Р. нячы́ннасці
Д. нячы́ннасці
В. нячы́ннасць
Т. нячы́ннасцю
М. нячы́ннасці

Крыніцы: piskunou2012.

нячы́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нячы́нны нячы́нная нячы́ннае нячы́нныя
Р. нячы́ннага нячы́ннай
нячы́ннае		 нячы́ннага нячы́нных
Д. нячы́ннаму нячы́ннай нячы́ннаму нячы́нным
В. нячы́нны (неадуш.)
нячы́ннага (адуш.)		 нячы́нную нячы́ннае нячы́нныя (неадуш.)
нячы́нных (адуш.)
Т. нячы́нным нячы́ннай
нячы́ннаю		 нячы́нным нячы́ннымі
М. нячы́нным нячы́ннай нячы́нным нячы́нных

Крыніцы: piskunou2012.