рассмяя́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рассмяя́ны |
рассмяя́ная |
рассмяя́нае |
рассмяя́ныя |
| Р. |
рассмяя́нага |
рассмяя́най рассмяя́нае |
рассмяя́нага |
рассмяя́ных |
| Д. |
рассмяя́наму |
рассмяя́най |
рассмяя́наму |
рассмяя́ным |
| В. |
рассмяя́ны (неадуш.) рассмяя́нага (адуш.) |
рассмяя́ную |
рассмяя́нае |
рассмяя́ныя (неадуш.) рассмяя́ных (адуш.) |
| Т. |
рассмяя́ным |
рассмяя́най рассмяя́наю |
рассмяя́ным |
рассмяя́нымі |
| М. |
рассмяя́ным |
рассмяя́най |
рассмяя́ным |
рассмяя́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
рассмяя́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
рассмяю́ся |
рассмяё́мся |
| 2-я ас. |
рассмяе́шся |
рассмеяце́ся |
| 3-я ас. |
рассмяе́цца |
рассмяю́цца |
| Прошлы час |
| м. |
рассмяя́ўся |
рассмяя́ліся |
| ж. |
рассмяя́лася |
| н. |
рассмяя́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
рассме́йся |
рассме́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
рассмяя́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
рассна́стка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
рассна́стка |
| Р. |
рассна́сткі |
| Д. |
рассна́стцы |
| В. |
рассна́стку |
| Т. |
рассна́сткай рассна́сткаю |
| М. |
рассна́стцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
рассна́сціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
рассна́шчу |
рассна́сцім |
| 2-я ас. |
рассна́сціш |
рассна́сціце |
| 3-я ас. |
рассна́сціць |
рассна́сцяць |
| Прошлы час |
| м. |
рассна́сціў |
рассна́сцілі |
| ж. |
рассна́сціла |
| н. |
рассна́сціла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
рассна́сць |
рассна́сцьце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
рассна́сціўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsbm1984.
расснасці́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
расснашчу́ |
расснасці́м |
| 2-я ас. |
расснасці́ш |
расснасціце́ |
| 3-я ас. |
расснасці́ць |
расснасця́ць |
| Прошлы час |
| м. |
расснасці́ў |
расснасці́лі |
| ж. |
расснасці́ла |
| н. |
расснасці́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
расснасці́ |
расснасці́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
расснасці́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
расснасці́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
расснашчу́ |
рассна́сцім |
| 2-я ас. |
рассна́сціш |
рассна́сціце |
| 3-я ас. |
рассна́сціць |
рассна́сцяць |
| Прошлы час |
| м. |
расснасці́ў |
расснасці́лі |
| ж. |
расснасці́ла |
| н. |
расснасці́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
расснасці́ |
расснасці́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
расснасці́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
рассна́шчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рассна́шчаны |
рассна́шчаная |
рассна́шчанае |
рассна́шчаныя |
| Р. |
рассна́шчанага |
рассна́шчанай рассна́шчанае |
рассна́шчанага |
рассна́шчаных |
| Д. |
рассна́шчанаму |
рассна́шчанай |
рассна́шчанаму |
рассна́шчаным |
| В. |
рассна́шчаны (неадуш.) рассна́шчанага (адуш.) |
рассна́шчаную |
рассна́шчанае |
рассна́шчаныя (неадуш.) рассна́шчаных (адуш.) |
| Т. |
рассна́шчаным |
рассна́шчанай рассна́шчанаю |
рассна́шчаным |
рассна́шчанымі |
| М. |
рассна́шчаным |
рассна́шчанай |
рассна́шчаным |
рассна́шчаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
рассна́шчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рассна́шчаны |
рассна́шчаная |
рассна́шчанае |
рассна́шчаныя |
| Р. |
рассна́шчанага |
рассна́шчанай рассна́шчанае |
рассна́шчанага |
рассна́шчаных |
| Д. |
рассна́шчанаму |
рассна́шчанай |
рассна́шчанаму |
рассна́шчаным |
| В. |
рассна́шчаны (неадуш.) рассна́шчанага (адуш.) |
рассна́шчаную |
рассна́шчанае |
рассна́шчаныя (неадуш.) рассна́шчаных (адуш.) |
| Т. |
рассна́шчаным |
рассна́шчанай рассна́шчанаю |
рассна́шчаным |
рассна́шчанымі |
| М. |
рассна́шчаным |
рассна́шчанай |
рассна́шчаным |
рассна́шчаных |
Кароткая форма: рассна́шчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
рассна́шчванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
рассна́шчванне |
| Р. |
рассна́шчвання |
| Д. |
рассна́шчванню |
| В. |
рассна́шчванне |
| Т. |
рассна́шчваннем |
| М. |
рассна́шчванні |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.