цытапратэ́ктар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цытапратэ́ктар |
цытапратэ́ктары |
| Р. |
цытапратэ́ктару |
цытапратэ́ктараў |
| Д. |
цытапратэ́ктару |
цытапратэ́ктарам |
| В. |
цытапратэ́ктар |
цытапратэ́ктары |
| Т. |
цытапратэ́ктарам |
цытапратэ́ктарамі |
| М. |
цытапратэ́ктары |
цытапратэ́ктарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
цытаспаро́з
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цытаспаро́з |
цытаспаро́зы |
| Р. |
цытаспаро́зу |
цытаспаро́заў |
| Д. |
цытаспаро́зу |
цытаспаро́зам |
| В. |
цытаспаро́з |
цытаспаро́зы |
| Т. |
цытаспаро́зам |
цытаспаро́замі |
| М. |
цытаспаро́зе |
цытаспаро́зах |
Крыніцы:
piskunou2012.
цытаста́тык
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цытаста́тык |
цытаста́тыкі |
| Р. |
цытаста́тыку |
цытаста́тыкаў |
| Д. |
цытаста́тыку |
цытаста́тыкам |
| В. |
цытаста́тык |
цытаста́тыкі |
| Т. |
цытаста́тыкам |
цытаста́тыкамі |
| М. |
цытаста́тыку |
цытаста́тыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
цыта́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цыта́та |
цыта́ты |
| Р. |
цыта́ты |
цыта́т |
| Д. |
цыта́це |
цыта́там |
| В. |
цыта́ту |
цыта́ты |
| Т. |
цыта́тай цыта́таю |
цыта́тамі |
| М. |
цыта́це |
цыта́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
цытатаксі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цытатаксі́н |
цытатаксі́ны |
| Р. |
цытатаксі́ну |
цытатаксі́наў |
| Д. |
цытатаксі́ну |
цытатаксі́нам |
| В. |
цытатаксі́н |
цытатаксі́ны |
| Т. |
цытатаксі́нам |
цытатаксі́намі |
| М. |
цытатаксі́не |
цытатаксі́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
цытата́ксіс
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
цытата́ксіс |
| Р. |
цытата́ксісу |
| Д. |
цытата́ксісу |
| В. |
цытата́ксіс |
| Т. |
цытата́ксісам |
| М. |
цытата́ксісе |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012.
цытатаксі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
цытатаксі́чны |
цытатаксі́чная |
цытатаксі́чнае |
цытатаксі́чныя |
| Р. |
цытатаксі́чнага |
цытатаксі́чнай цытатаксі́чнае |
цытатаксі́чнага |
цытатаксі́чных |
| Д. |
цытатаксі́чнаму |
цытатаксі́чнай |
цытатаксі́чнаму |
цытатаксі́чным |
| В. |
цытатаксі́чны (неадуш.) цытатаксі́чнага (адуш.) |
цытатаксі́чную |
цытатаксі́чнае |
цытатаксі́чныя (неадуш.) цытатаксі́чных (адуш.) |
| Т. |
цытатаксі́чным |
цытатаксі́чнай цытатаксі́чнаю |
цытатаксі́чным |
цытатаксі́чнымі |
| М. |
цытатаксі́чным |
цытатаксі́чнай |
цытатаксі́чным |
цытатаксі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
цытатамі́я
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
цытатамі́я |
| Р. |
цытатамі́і |
| Д. |
цытатамі́і |
| В. |
цытатамі́ю |
| Т. |
цытатамі́яй цытатамі́яю |
| М. |
цытатамі́і |
Крыніцы:
piskunou2012.