цытатаксі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цытатаксі́чны цытатаксі́чная цытатаксі́чнае цытатаксі́чныя
Р. цытатаксі́чнага цытатаксі́чнай
цытатаксі́чнае		 цытатаксі́чнага цытатаксі́чных
Д. цытатаксі́чнаму цытатаксі́чнай цытатаксі́чнаму цытатаксі́чным
В. цытатаксі́чны (неадуш.)
цытатаксі́чнага (адуш.)		 цытатаксі́чную цытатаксі́чнае цытатаксі́чныя (неадуш.)
цытатаксі́чных (адуш.)
Т. цытатаксі́чным цытатаксі́чнай
цытатаксі́чнаю		 цытатаксі́чным цытатаксі́чнымі
М. цытатаксі́чным цытатаксі́чнай цытатаксі́чным цытатаксі́чных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)