ацэ́начны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ацэ́начны |
ацэ́начная |
ацэ́начнае |
ацэ́начныя |
| Р. |
ацэ́начнага |
ацэ́начнай
ацэ́начнае |
ацэ́начнага |
ацэ́начных |
| Д. |
ацэ́начнаму |
ацэ́начнай |
ацэ́начнаму |
ацэ́начным |
| В. |
ацэ́начны (неадуш.)
ацэ́начнага (адуш.) |
ацэ́начную |
ацэ́начнае |
ацэ́начныя (неадуш.)
ацэ́начных (адуш.) |
| Т. |
ацэ́начным |
ацэ́начнай
ацэ́начнаю |
ацэ́начным |
ацэ́начнымі |
| М. |
ацэ́начным |
ацэ́начнай |
ацэ́начным |
ацэ́начных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ацэ́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ацэ́начны |
ацэ́начная |
ацэ́начнае |
ацэ́начныя |
| Р. |
ацэ́начнага |
ацэ́начнай
ацэ́начнае |
ацэ́начнага |
ацэ́начных |
| Д. |
ацэ́начнаму |
ацэ́начнай |
ацэ́начнаму |
ацэ́начным |
| В. |
ацэ́начны (неадуш.)
ацэ́начнага (адуш.) |
ацэ́начную |
ацэ́начнае |
ацэ́начныя (неадуш.)
ацэ́начных (адуш.) |
| Т. |
ацэ́начным |
ацэ́начнай
ацэ́начнаю |
ацэ́начным |
ацэ́начнымі |
| М. |
ацэ́начным |
ацэ́начнай |
ацэ́начным |
ацэ́начных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ацэ́нены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ацэ́нены |
ацэ́неная |
ацэ́ненае |
ацэ́неныя |
| Р. |
ацэ́ненага |
ацэ́ненай
ацэ́ненае |
ацэ́ненага |
ацэ́неных |
| Д. |
ацэ́ненаму |
ацэ́ненай |
ацэ́ненаму |
ацэ́неным |
| В. |
ацэ́нены (неадуш.)
ацэ́ненага (адуш.) |
ацэ́неную |
ацэ́ненае |
ацэ́неныя (неадуш.)
ацэ́неных (адуш.) |
| Т. |
ацэ́неным |
ацэ́ненай
ацэ́ненаю |
ацэ́неным |
ацэ́ненымі |
| М. |
ацэ́неным |
ацэ́ненай |
ацэ́неным |
ацэ́неных |
Кароткая форма: ацэ́нена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ацэ́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ацэ́нка |
ацэ́нкі |
| Р. |
ацэ́нкі |
ацэ́нак |
| Д. |
ацэ́нцы |
ацэ́нкам |
| В. |
ацэ́нку |
ацэ́нкі |
| Т. |
ацэ́нкай
ацэ́нкаю |
ацэ́нкамі |
| М. |
ацэ́нцы |
ацэ́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ацэ́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ацэ́ннік |
ацэ́ннікі |
| Р. |
ацэ́нніка |
ацэ́ннікаў |
| Д. |
ацэ́нніку |
ацэ́ннікам |
| В. |
ацэ́нніка |
ацэ́ннікаў |
| Т. |
ацэ́ннікам |
ацэ́ннікамі |
| М. |
ацэ́нніку |
ацэ́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
ацэ́ншчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ацэ́ншчык |
ацэ́ншчыкі |
| Р. |
ацэ́ншчыка |
ацэ́ншчыкаў |
| Д. |
ацэ́ншчыку |
ацэ́ншчыкам |
| В. |
ацэ́ншчыка |
ацэ́ншчыкаў |
| Т. |
ацэ́ншчыкам |
ацэ́ншчыкамі |
| М. |
ацэ́ншчыку |
ацэ́ншчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ацэ́ншчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ацэ́ншчыца |
ацэ́ншчыцы |
| Р. |
ацэ́ншчыцы |
ацэ́ншчыц |
| Д. |
ацэ́ншчыцы |
ацэ́ншчыцам |
| В. |
ацэ́ншчыцу |
ацэ́ншчыц |
| Т. |
ацэ́ншчыцай
ацэ́ншчыцаю |
ацэ́ншчыцамі |
| М. |
ацэ́ншчыцы |
ацэ́ншчыцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ацэ́ньваемы
дзеепрыметнік, залежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ацэ́ньваемы |
ацэ́ньваемая |
ацэ́ньваемае |
ацэ́ньваемыя |
| Р. |
ацэ́ньваемага |
ацэ́ньваемай
ацэ́ньваемае |
ацэ́ньваемага |
ацэ́ньваемых |
| Д. |
ацэ́ньваемаму |
ацэ́ньваемай |
ацэ́ньваемаму |
ацэ́ньваемым |
| В. |
ацэ́ньваемы
ацэ́ньваемага |
ацэ́ньваемую |
ацэ́ньваемае |
ацэ́ньваемыя |
| Т. |
ацэ́ньваемым |
ацэ́ньваемай
ацэ́ньваемаю |
ацэ́ньваемым |
ацэ́ньваемымі |
| М. |
ацэ́ньваемым |
ацэ́ньваемай |
ацэ́ньваемым |
ацэ́ньваемых |