Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
абвгдеёжзійклмнпрстуўфхцчшюя

самаро́спуск

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. самаро́спуск
Р. самаро́спуску
Д. самаро́спуску
В. самаро́спуск
Т. самаро́спускам
М. самаро́спуску

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

сама́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сама́рскі сама́рская сама́рскае сама́рскія
Р. сама́рскага сама́рскай
сама́рскае		 сама́рскага сама́рскіх
Д. сама́рскаму сама́рскай сама́рскаму сама́рскім
В. сама́рскі (неадуш.)
сама́рскага (адуш.)		 сама́рскую сама́рскае сама́рскія (неадуш.)
сама́рскіх (адуш.)
Т. сама́рскім сама́рскай
сама́рскаю		 сама́рскім сама́рскімі
М. сама́рскім сама́рскай сама́рскім сама́рскіх

Крыніцы: piskunou2012.

самару́х

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. самару́х
Р. самару́ху
Д. самару́ху
В. самару́х
Т. самару́хам
М. самару́ху

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самарухаві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самарухаві́к самарухавікі́
Р. самарухавіка́ самарухавіко́ў
Д. самарухавіку́ самарухавіка́м
В. самарухаві́к самарухавікі́
Т. самарухавіко́м самарухавіка́мі
М. самарухавіку́ самарухавіка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

самару́хальны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самару́хальны самару́хальная самару́хальнае самару́хальныя
Р. самару́хальнага самару́хальнай
самару́хальнае		 самару́хальнага самару́хальных
Д. самару́хальнаму самару́хальнай самару́хальнаму самару́хальным
В. самару́хальны (неадуш.)
самару́хальнага (адуш.)		 самару́хальную самару́хальнае самару́хальныя (неадуш.)
самару́хальных (адуш.)
Т. самару́хальным самару́хальнай
самару́хальнаю		 самару́хальным самару́хальнымі
М. самару́хальным самару́хальнай самару́хальным самару́хальных

Крыніцы: piskunou2012.

самару́ч

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
самару́ч - -

Крыніцы: piskunou2012.

самару́чна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
самару́чна - -

Крыніцы: piskunou2012.

самару́шны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самару́шны самару́шная самару́шнае самару́шныя
Р. самару́шнага самару́шнай
самару́шнае		 самару́шнага самару́шных
Д. самару́шнаму самару́шнай самару́шнаму самару́шным
В. самару́шны (неадуш.)
самару́шнага (адуш.)		 самару́шную самару́шнае самару́шныя (неадуш.)
самару́шных (адуш.)
Т. самару́шным самару́шнай
самару́шнаю		 самару́шным самару́шнымі
М. самару́шным самару́шнай самару́шным самару́шных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сама́рый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сама́рый
Р. сама́рыю
Д. сама́рыю
В. сама́рый
Т. сама́рыем
М. сама́рыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

самарыця́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. самарыця́нка самарыця́нкі
Р. самарыця́нкі самарыця́нак
Д. самарыця́нцы самарыця́нкам
В. самарыця́нку самарыця́нак
Т. самарыця́нкай
самарыця́нкаю		 самарыця́нкамі
М. самарыця́нцы самарыця́нках

Крыніцы: piskunou2012.