самарухаві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самарухаві́к самарухавікі́
Р. самарухавіка́ самарухавіко́ў
Д. самарухавіку́ самарухавіка́м
В. самарухаві́к самарухавікі́
Т. самарухавіко́м самарухавіка́мі
М. самарухавіку́ самарухавіка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)