павіно́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
павіно́л |
| Р. |
павіно́лу |
| Д. |
павіно́лу |
| В. |
павіно́л |
| Т. |
павіно́лам |
| М. |
павіно́ле |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012.
павіно́лавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
павіно́лавы |
павіно́лавая |
павіно́лавае |
павіно́лавыя |
| Р. |
павіно́лавага |
павіно́лавай павіно́лавае |
павіно́лавага |
павіно́лавых |
| Д. |
павіно́лаваму |
павіно́лавай |
павіно́лаваму |
павіно́лавым |
| В. |
павіно́лавы (неадуш.) павіно́лавага (адуш.) |
павіно́лавую |
павіно́лавае |
павіно́лавыя (неадуш.) павіно́лавых (адуш.) |
| Т. |
павіно́лавым |
павіно́лавай павіно́лаваю |
павіно́лавым |
павіно́лавымі |
| М. |
павіно́лавым |
павіно́лавай |
павіно́лавым |
павіно́лавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
павіну́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
павіну́ся |
павінё́мся |
| 2-я ас. |
павіне́шся |
павіняце́ся |
| 3-я ас. |
павіне́цца |
павіну́цца |
| Прошлы час |
| м. |
павіну́ўся |
павіну́ліся |
| ж. |
павіну́лася |
| н. |
павіну́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
павіні́ся |
павіні́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
павіну́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
павіну́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
павіну́ |
павінё́м |
| 2-я ас. |
павіне́ш |
павіняце́ |
| 3-я ас. |
павіне́ |
павіну́ць |
| Прошлы час |
| м. |
павіну́ў |
павіну́лі |
| ж. |
павіну́ла |
| н. |
павіну́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
павіні́ |
павіні́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
павіну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
павіншава́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
павіншава́льнік |
павіншава́льнікі |
| Р. |
павіншава́льніка |
павіншава́льнікаў |
| Д. |
павіншава́льніку |
павіншава́льнікам |
| В. |
павіншава́льніка |
павіншава́льнікаў |
| Т. |
павіншава́льнікам |
павіншава́льнікамі |
| М. |
павіншава́льніку |
павіншава́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
павіншава́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
павіншава́льніца |
павіншава́льніцы |
| Р. |
павіншава́льніцы |
павіншава́льніц |
| Д. |
павіншава́льніцы |
павіншава́льніцам |
| В. |
павіншава́льніцу |
павіншава́льніц |
| Т. |
павіншава́льніцай павіншава́льніцаю |
павіншава́льніцамі |
| М. |
павіншава́льніцы |
павіншава́льніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
павіншава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
павіншава́нне |
павіншава́нні |
| Р. |
павіншава́ння |
павіншава́нняў |
| Д. |
павіншава́нню |
павіншава́нням |
| В. |
павіншава́нне |
павіншава́нні |
| Т. |
павіншава́ннем |
павіншава́ннямі |
| М. |
павіншава́нні |
павіншава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.