Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агдеёіоуыьэюя
абвгдеёжзійклмнпрстўфхцчшя

няўро́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няўро́да няўро́ды
Р. няўро́ды няўро́д
Д. няўро́дзе няўро́дам
В. няўро́ду няўро́ды
Т. няўро́дай
няўро́даю		 няўро́дамі
М. няўро́дзе няўро́дах

Крыніцы: piskunou2012.

няўро́ддзе

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. няўро́ддзе
Р. няўро́ддзя
Д. няўро́ддзю
В. няўро́ддзе
Т. няўро́ддзем
М. няўро́ддзі

Крыніцы: piskunou2012.

няўро́дзіца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няўро́дзіца няўро́дзіцы
Р. няўро́дзіцы няўро́дзіц
Д. няўро́дзіцы няўро́дзіцам
В. няўро́дзіцу няўро́дзіцы
Т. няўро́дзіцай
няўро́дзіцаю		 няўро́дзіцамі
М. няўро́дзіцы няўро́дзіцах

Крыніцы: piskunou2012.

няўро́длівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўро́длівы няўро́длівая няўро́длівае няўро́длівыя
Р. няўро́длівага няўро́длівай
няўро́длівае		 няўро́длівага няўро́длівых
Д. няўро́дліваму няўро́длівай няўро́дліваму няўро́длівым
В. няўро́длівы (неадуш.)
няўро́длівага (адуш.)		 няўро́длівую няўро́длівае няўро́длівыя (неадуш.)
няўро́длівых (адуш.)
Т. няўро́длівым няўро́длівай
няўро́дліваю		 няўро́длівым няўро́длівымі
М. няўро́длівым няўро́длівай няўро́длівым няўро́длівых

Крыніцы: piskunou2012.

няўро́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўро́дны няўро́дная няўро́днае няўро́дныя
Р. няўро́днага няўро́днай
няўро́днае		 няўро́днага няўро́дных
Д. няўро́днаму няўро́днай няўро́днаму няўро́дным
В. няўро́дны (неадуш.)
няўро́днага (адуш.)		 няўро́дную няўро́днае няўро́дныя (неадуш.)
няўро́дных (адуш.)
Т. няўро́дным няўро́днай
няўро́днаю		 няўро́дным няўро́днымі
М. няўро́дным няўро́днай няўро́дным няўро́дных

Крыніцы: piskunou2012.

няўро́зумна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
няўро́зумна - -

Крыніцы: piskunou2012.

няўро́зумны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўро́зумны няўро́зумная няўро́зумнае няўро́зумныя
Р. няўро́зумнага няўро́зумнай
няўро́зумнае		 няўро́зумнага няўро́зумных
Д. няўро́зумнаму няўро́зумнай няўро́зумнаму няўро́зумным
В. няўро́зумны (неадуш.)
няўро́зумнага (адуш.)		 няўро́зумную няўро́зумнае няўро́зумныя (неадуш.)
няўро́зумных (адуш.)
Т. няўро́зумным няўро́зумнай
няўро́зумнаю		 няўро́зумным няўро́зумнымі
М. няўро́зумным няўро́зумнай няўро́зумным няўро́зумных

Крыніцы: piskunou2012.

няўро́кам

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
няўро́кам - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няўро́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. няўро́чнасць
Р. няўро́чнасці
Д. няўро́чнасці
В. няўро́чнасць
Т. няўро́чнасцю
М. няўро́чнасці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

няўро́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўро́чны няўро́чная няўро́чнае няўро́чныя
Р. няўро́чнага няўро́чнай
няўро́чнае		 няўро́чнага няўро́чных
Д. няўро́чнаму няўро́чнай няўро́чнаму няўро́чным
В. няўро́чны (неадуш.)
няўро́чнага (адуш.)		 няўро́чную няўро́чнае няўро́чныя (неадуш.)
няўро́чных (адуш.)
Т. няўро́чным няўро́чнай
няўро́чнаю		 няўро́чным няўро́чнымі
М. няўро́чным няўро́чнай няўро́чным няўро́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.