паручы́цель
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паручы́цель |
паручы́целі |
Р. |
паручы́целя |
паручы́целяў |
Д. |
паручы́целю |
паручы́целям |
В. |
паручы́целя |
паручы́целяў |
Т. |
паручы́целем |
паручы́целямі |
М. |
паручы́целю |
паручы́целях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паручы́целька
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паручы́целька |
паручы́целькі |
Р. |
паручы́целькі |
паручы́целек |
Д. |
паручы́цельцы |
паручы́целькам |
В. |
паручы́цельку |
паручы́целек |
Т. |
паручы́целькай паручы́целькаю |
паручы́целькамі |
М. |
паручы́цельцы |
паручы́цельках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паручы́цельскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
паручы́цельскі |
паручы́цельская |
паручы́цельскае |
паручы́цельскія |
Р. |
паручы́цельскага |
паручы́цельскай паручы́цельскае |
паручы́цельскага |
паручы́цельскіх |
Д. |
паручы́цельскаму |
паручы́цельскай |
паручы́цельскаму |
паручы́цельскім |
В. |
паручы́цельскі (неадуш.) паручы́цельскага (адуш.) |
паручы́цельскую |
паручы́цельскае |
паручы́цельскія (неадуш.) паручы́цельскіх (адуш.) |
Т. |
паручы́цельскім |
паручы́цельскай паручы́цельскаю |
паручы́цельскім |
паручы́цельскімі |
М. |
паручы́цельскім |
паручы́цельскай |
паручы́цельскім |
паручы́цельскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паручы́цельства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паручы́цельства |
паручы́цельствы |
Р. |
паручы́цельства |
паручы́цельстваў |
Д. |
паручы́цельству |
паручы́цельствам |
В. |
паручы́цельства |
паручы́цельствы |
Т. |
паручы́цельствам |
паручы́цельствамі |
М. |
паручы́цельстве |
паручы́цельствах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паручы́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
паручу́ся |
пару́чымся |
2-я ас. |
пару́чышся |
пару́чыцеся |
3-я ас. |
пару́чыцца |
пару́чацца |
Прошлы час |
м. |
паручы́ўся |
паручы́ліся |
ж. |
паручы́лася |
н. |
паручы́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
паручы́ся |
паручы́цеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
паручы́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паручэ́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паручэ́нне |
паручэ́нні |
Р. |
паручэ́ння |
паручэ́нняў |
Д. |
паручэ́нню |
паручэ́нням |
В. |
паручэ́нне |
паручэ́нні |
Т. |
паручэ́ннем |
паручэ́ннямі |
М. |
паручэ́нні |
паручэ́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012.
паручэ́нства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паручэ́нства |
паручэ́нствы |
Р. |
паручэ́нства |
паручэ́нстваў |
Д. |
паручэ́нству |
паручэ́нствам |
В. |
паручэ́нства |
паручэ́нствы |
Т. |
паручэ́нствам |
паручэ́нствамі |
М. |
паручэ́нстве |
паручэ́нствах |
Крыніцы:
piskunou2012.
паруша́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паруша́льнік |
паруша́льнікі |
Р. |
паруша́льніка |
паруша́льнікаў |
Д. |
паруша́льніку |
паруша́льнікам |
В. |
паруша́льніка |
паруша́льнікаў |
Т. |
паруша́льнікам |
паруша́льнікамі |
М. |
паруша́льніку |
паруша́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
паруша́льніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
паруша́льніца |
паруша́льніцы |
Р. |
паруша́льніцы |
паруша́льніц |
Д. |
паруша́льніцы |
паруша́льніцам |
В. |
паруша́льніцу |
паруша́льніц |
Т. |
паруша́льніцай паруша́льніцаю |
паруша́льніцамі |
М. |
паруша́льніцы |
паруша́льніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
пару́шанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
пару́шанасць |
Р. |
пару́шанасці |
Д. |
пару́шанасці |
В. |
пару́шанасць |
Т. |
пару́шанасцю |
М. |
пару́шанасці |
Крыніцы:
piskunou2012.