зу́ндалька
‘жан. да зундаль - маўклівы чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зу́ндалька |
зу́ндалькі |
| Р. |
зу́ндалькі |
зу́ндалек |
| Д. |
зу́ндальцы |
зу́ндалькам |
| В. |
зу́ндальку |
зу́ндалек |
| Т. |
зу́ндалькай зу́ндалькаю |
зу́ндалькамі |
| М. |
зу́ндальцы |
зу́ндальках |
Крыніцы:
piskunou2012.
зу́ндальства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
зу́ндальства |
| Р. |
зу́ндальства |
| Д. |
зу́ндальству |
| В. |
зу́ндальства |
| Т. |
зу́ндальствам |
| М. |
зу́ндальстве |
Крыніцы:
piskunou2012.
зундзе́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зундзе́ю |
зундзе́ем |
| 2-я ас. |
зундзе́еш |
зундзе́еце |
| 3-я ас. |
зундзе́е |
зундзе́юць |
| Прошлы час |
| м. |
зундзе́ў |
зундзе́лі |
| ж. |
зундзе́ла |
| н. |
зундзе́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зундзе́й |
зундзе́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
зундзе́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зу́па
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зу́па |
зу́пы |
| Р. |
зу́пы |
зу́п |
| Д. |
зу́пе |
зу́пам |
| В. |
зу́пу |
зу́пы |
| Т. |
зу́пай зу́паю |
зу́памі |
| М. |
зу́пе |
зу́пах |
Крыніцы:
piskunou2012.
зурна́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зурна́ |
зу́рны зурны́ |
| Р. |
зурны́ |
зу́рн зу́рнаў |
| Д. |
зурне́ |
зу́рнам |
| В. |
зурну́ |
зу́рны зурны́ |
| Т. |
зурно́й зурно́ю |
зу́рнамі |
| М. |
зурне́ |
зу́рнах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
зурна́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зурна́ч |
зурначы́ |
| Р. |
зурнача́ |
зурначо́ў |
| Д. |
зурначу́ |
зурнача́м |
| В. |
зурнача́ |
зурначо́ў |
| Т. |
зурначо́м |
зурнача́мі |
| М. |
зурначу́ |
зурнача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
зуро́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зуро́чаны |
зуро́чаная |
зуро́чанае |
зуро́чаныя |
| Р. |
зуро́чанага |
зуро́чанай зуро́чанае |
зуро́чанага |
зуро́чаных |
| Д. |
зуро́чанаму |
зуро́чанай |
зуро́чанаму |
зуро́чаным |
| В. |
зуро́чаны (неадуш.) зуро́чанага (адуш.) |
зуро́чаную |
зуро́чанае |
зуро́чаныя (неадуш.) зуро́чаных (адуш.) |
| Т. |
зуро́чаным |
зуро́чанай зуро́чанаю |
зуро́чаным |
зуро́чанымі |
| М. |
зуро́чаным |
зуро́чанай |
зуро́чаным |
зуро́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
зуро́чыць
‘сурочыць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зуро́чу |
зуро́чым |
| 2-я ас. |
зуро́чыш |
зуро́чыце |
| 3-я ас. |
зуро́чыць |
зуро́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
зуро́чыў |
зуро́чылі |
| ж. |
зуро́чыла |
| н. |
зуро́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зуро́ч |
зуро́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
зуро́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.