Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёіклмнопрстуфхцчшыьэюя
бвгдеёзклмнпрстўфхцэя-

сіні́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіні́чы сіні́чая сіні́чае сіні́чыя
Р. сіні́чага сіні́чай
сіні́чае		 сіні́чага сіні́чых
Д. сіні́чаму сіні́чай сіні́чаму сіні́чым
В. сіні́чы (неадуш.)
сіні́чага (адуш.)		 сіні́чую сіні́чае сіні́чыя (неадуш.)
сіні́чых (адуш.)
Т. сіні́чым сіні́чай
сіні́чаю		 сіні́чым сіні́чымі
М. сіні́чым сіні́чай сіні́чым сіні́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

сіні́чын

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіні́чын сіні́чына сіні́чына сіні́чыны
Р. сіні́чынага сіні́чынай
сіні́чынае		 сіні́чынага сіні́чыных
Д. сіні́чынаму сіні́чынай сіні́чынаму сіні́чыным
В. сіні́чын
сіні́чынага		 сіні́чыну сіні́чына сіні́чыны
сіні́чыных
Т. сіні́чыным сіні́чынай
сіні́чынаю		 сіні́чыным сіні́чынымі
М. сіні́чыным сіні́чынай сіні́чыным сіні́чыных

Крыніцы: krapivabr2012, tsblm1996.

Сіні́чына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сіні́чына
Р. Сіні́чына
Д. Сіні́чыну
В. Сіні́чына
Т. Сіні́чынам
М. Сіні́чыне

сі́ні-сіню́сенькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сі́ні-сіню́сенькі сі́ні-сіню́сенькая сі́ні-сіню́сенькае сі́ні-сіню́сенькія
Р. сі́ні-сіню́сенькага сі́ні-сіню́сенькай
сі́ні-сіню́сенькае		 сі́ні-сіню́сенькага сі́ні-сіню́сенькіх
Д. сі́ні-сіню́сенькаму сі́ні-сіню́сенькай сі́ні-сіню́сенькаму сі́ні-сіню́сенькім
В. сі́ні-сіню́сенькі (неадуш.)
сі́ні-сіню́сенькага (адуш.)		 сі́ні-сіню́сенькую сі́ні-сіню́сенькае сі́ні-сіню́сенькія (неадуш.)
сі́ні-сіню́сенькіх (адуш.)
Т. сі́ні-сіню́сенькім сі́ні-сіню́сенькай
сі́ні-сіню́сенькаю		 сі́ні-сіню́сенькім сі́ні-сіню́сенькімі
М. сі́ні-сіню́сенькім сі́ні-сіню́сенькай сі́ні-сіню́сенькім сі́ні-сіню́сенькіх

Крыніцы: piskunou2012.

сінкапава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сінкапава́нне
Р. сінкапава́ння
Д. сінкапава́нню
В. сінкапава́нне
Т. сінкапава́ннем
М. сінкапава́нні

Крыніцы: piskunou2012.

сінкапава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінкапава́ны сінкапава́ная сінкапава́нае сінкапава́ныя
Р. сінкапава́нага сінкапава́най
сінкапава́нае		 сінкапава́нага сінкапава́ных
Д. сінкапава́наму сінкапава́най сінкапава́наму сінкапава́ным
В. сінкапава́ны (неадуш.)
сінкапава́нага (адуш.)		 сінкапава́ную сінкапава́нае сінкапава́ныя (неадуш.)
сінкапава́ных (адуш.)
Т. сінкапава́ным сінкапава́най
сінкапава́наю		 сінкапава́ным сінкапава́нымі
М. сінкапава́ным сінкапава́най сінкапава́ным сінкапава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

сінкапава́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. сінкапу́ецца сінкапу́юцца
Прошлы час
м. сінкапава́ўся сінкапава́ліся
ж. сінкапава́лася
н. сінкапава́лася
Дзеепрыслоўе
цяп. час сінкапу́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

сінкапава́ць

‘утварыць (утвараць) сінкопу ў чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сінкапу́ю сінкапу́ем
2-я ас. сінкапу́еш сінкапу́еце
3-я ас. сінкапу́е сінкапу́юць
Прошлы час
м. сінкапава́ў сінкапава́лі
ж. сінкапава́ла
н. сінкапава́ла
Загадны лад
2-я ас. сінкапу́й сінкапу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сінкапу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

сінкапава́ць

‘утварыць (утвараць) сінкопу ў чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сінкапу́ю сінкапу́ем
2-я ас. сінкапу́еш сінкапу́еце
3-я ас. сінкапу́е сінкапу́юць
Прошлы час
м. сінкапава́ў сінкапава́лі
ж. сінкапава́ла
н. сінкапава́ла
Загадны лад
2-я ас. сінкапу́й сінкапу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сінкапава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

сінкапі́раванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. сінкапі́раванне
Р. сінкапі́равання
Д. сінкапі́раванню
В. сінкапі́раванне
Т. сінкапі́раваннем
М. сінкапі́раванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.