Verbum

анлайнавы слоўнік

чырчы́кскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	чырчы́кскі	чырчы́кская	чырчы́кскае	чырчы́кскія
Р.	чырчы́кскага	чырчы́кскай чырчы́кскае	чырчы́кскага	чырчы́кскіх
Д.	чырчы́кскаму	чырчы́кскай	чырчы́кскаму	чырчы́кскім
В.	чырчы́кскі (неадуш.) чырчы́кскага (адуш.)	чырчы́кскую	чырчы́кскае	чырчы́кскія (неадуш.) чырчы́кскіх (адуш.)
Т.	чырчы́кскім	чырчы́кскай чырчы́кскаю	чырчы́кскім	чырчы́кскімі
М.	чырчы́кскім	чырчы́кскай	чырчы́кскім	чырчы́кскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Чы́рчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

чыры́к

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

чыры́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыры́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

чыры́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Чы́рына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

чы́рыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.