змітусі́ць
‘узбаламуціць, ускаламуціць каго-небудзь, што-небудзь (змітусіць народ, змітусіць ваду); перабіць расказ каго-небудзь (змітусіць каго-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
змітушу́ |
змітусі́м |
| 2-я ас. |
змітусі́ш |
змітусіце́ |
| 3-я ас. |
змітусі́ць |
змітуся́ць |
| Прошлы час |
| м. |
змітусі́ў |
змітусі́лі |
| ж. |
змітусі́ла |
| н. |
змітусі́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
змітусі́ |
змітусі́це |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
змітусі́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
зміту́шаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зміту́шаны |
зміту́шаная |
зміту́шанае |
зміту́шаныя |
| Р. |
зміту́шанага |
зміту́шанай зміту́шанае |
зміту́шанага |
зміту́шаных |
| Д. |
зміту́шанаму |
зміту́шанай |
зміту́шанаму |
зміту́шаным |
| В. |
зміту́шаны (неадуш.) зміту́шанага (адуш.) |
зміту́шаную |
зміту́шанае |
зміту́шаныя (неадуш.) зміту́шаных (адуш.) |
| Т. |
зміту́шаным |
зміту́шанай зміту́шанаю |
зміту́шаным |
зміту́шанымі |
| М. |
зміту́шаным |
зміту́шанай |
зміту́шаным |
зміту́шаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
змітушо́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
змітушо́ны |
змітушо́ная |
змітушо́нае |
змітушо́ныя |
| Р. |
змітушо́нага |
змітушо́най змітушо́нае |
змітушо́нага |
змітушо́ных |
| Д. |
змітушо́наму |
змітушо́най |
змітушо́наму |
змітушо́ным |
| В. |
змітушо́ны (неадуш.) змітушо́нага (адуш.) |
змітушо́ную |
змітушо́нае |
змітушо́ныя (неадуш.) змітушо́ных (адуш.) |
| Т. |
змітушо́ным |
змітушо́най змітушо́наю |
змітушо́ным |
змітушо́нымі |
| М. |
змітушо́ным |
змітушо́най |
змітушо́ным |
змітушо́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Змі́цер
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
Змі́цер |
Змітры́ |
| Р. |
Змітра́ |
Змітро́ў |
| Д. |
Змітру́ |
Змітра́м |
| В. |
Змітра́ |
Змітро́ў |
| Т. |
Змітро́м |
Змітра́мі |
| М. |
Змітру́ |
Змітра́х |
змо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
змо́ва |
змо́вы |
| Р. |
змо́вы |
змо́ў |
| Д. |
змо́ве |
змо́вам |
| В. |
змо́ву |
змо́вы |
| Т. |
змо́вай змо́ваю |
змо́вамі |
| М. |
змо́ве |
змо́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
змо́віны
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
змо́віны |
| Р. |
змо́він |
| Д. |
змо́вінам |
| В. |
змо́віны |
| Т. |
змо́вінамі |
| М. |
змо́вінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
змо́віцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
змо́ўлюся |
змо́вімся |
| 2-я ас. |
змо́вішся |
змо́віцеся |
| 3-я ас. |
змо́віцца |
змо́вяцца |
| Прошлы час |
| м. |
змо́віўся |
змо́віліся |
| ж. |
змо́вілася |
| н. |
змо́вілася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
змо́ўся |
змо́ўцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
змо́віўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
змо́віць
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
змо́ўлю |
змо́вім |
| 2-я ас. |
змо́віш |
змо́віце |
| 3-я ас. |
змо́віць |
змо́вяць |
| Прошлы час |
| м. |
змо́віў |
змо́вілі |
| ж. |
змо́віла |
| н. |
змо́віла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
змо́віўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.