змітусі́ць
‘узбаламуціць, ускаламуціць каго-небудзь, што-небудзь (змітусіць народ, змітусіць ваду); перабіць расказ каго-небудзь (змітусіць каго-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| змітушу́ | змітусі́м | |
| змітусі́ш | змітусіце́ | |
| змітусі́ць | змітуся́ць | |
| Прошлы час | ||
| змітусі́ў | змітусі́лі | |
| змітусі́ла | ||
| змітусі́ла | ||
| Загадны лад | ||
| змітусі́ | змітусі́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| змітусі́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)