разблы́таны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разблы́таны |
разблы́таная |
разблы́танае |
разблы́таныя |
| Р. |
разблы́танага |
разблы́танай
разблы́танае |
разблы́танага |
разблы́таных |
| Д. |
разблы́танаму |
разблы́танай |
разблы́танаму |
разблы́таным |
| В. |
разблы́таны (неадуш.)
разблы́танага (адуш.) |
разблы́таную |
разблы́танае |
разблы́таныя (неадуш.)
разблы́таных (адуш.) |
| Т. |
разблы́таным |
разблы́танай
разблы́танаю |
разблы́таным |
разблы́танымі |
| М. |
разблы́таным |
разблы́танай |
разблы́таным |
разблы́таных |
Кароткая форма: разблы́тана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разблы́тацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разблы́таюся |
разблы́таемся |
| 2-я ас. |
разблы́таешся |
разблы́таецеся |
| 3-я ас. |
разблы́таецца |
разблы́таюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разблы́таўся |
разблы́таліся |
| ж. |
разблы́талася |
| н. |
разблы́талася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разблы́тайся |
разблы́тайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
разблы́таўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разблы́таць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разблы́таю |
разблы́таем |
| 2-я ас. |
разблы́таеш |
разблы́таеце |
| 3-я ас. |
разблы́тае |
разблы́таюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разблы́таў |
разблы́талі |
| ж. |
разблы́тала |
| н. |
разблы́тала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разблы́тай |
разблы́тайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
разблы́таўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разблы́тванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разблы́тванне |
| Р. |
разблы́твання |
| Д. |
разблы́тванню |
| В. |
разблы́тванне |
| Т. |
разблы́тваннем |
| М. |
разблы́тванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разблы́твацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разблы́тваюся |
разблы́тваемся |
| 2-я ас. |
разблы́тваешся |
разблы́тваецеся |
| 3-я ас. |
разблы́тваецца |
разблы́тваюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разблы́тваўся |
разблы́тваліся |
| ж. |
разблы́твалася |
| н. |
разблы́твалася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разблы́твайся |
разблы́твайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
разблы́тваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разблы́тваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разблы́тваю |
разблы́тваем |
| 2-я ас. |
разблы́тваеш |
разблы́тваеце |
| 3-я ас. |
разблы́твае |
разблы́тваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разблы́тваў |
разблы́твалі |
| ж. |
разблы́твала |
| н. |
разблы́твала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разблы́твай |
разблы́твайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
разблы́тваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разбо́жкацца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разбо́жкаюся |
разбо́жкаемся |
| 2-я ас. |
разбо́жкаешся |
разбо́жкаецеся |
| 3-я ас. |
разбо́жкаецца |
разбо́жкаюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разбо́жкаўся |
разбо́жкаліся |
| ж. |
разбо́жкалася |
| н. |
разбо́жкалася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
разбо́жкаўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
разбо́й
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разбо́й |
разбо́і |
| Р. |
разбо́ю |
разбо́яў |
| Д. |
разбо́ю |
разбо́ям |
| В. |
разбо́й |
разбо́і |
| Т. |
разбо́ем |
разбо́ямі |
| М. |
разбо́і |
разбо́ях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
разбо́йна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| разбо́йна |
- |
- |
Крыніцы:
piskunou2012.
разбо́йнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
разбо́йнік |
разбо́йнікі |
| Р. |
разбо́йніка |
разбо́йнікаў |
| Д. |
разбо́йніку |
разбо́йнікам |
| В. |
разбо́йніка |
разбо́йнікаў |
| Т. |
разбо́йнікам |
разбо́йнікамі |
| М. |
разбо́йніку |
разбо́йніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.