Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

няўклю́йны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няўклю́йны	няўклю́йная	няўклю́йнае	няўклю́йныя
Р.	няўклю́йнага	няўклю́йнай няўклю́йнае	няўклю́йнага	няўклю́йных
Д.	няўклю́йнаму	няўклю́йнай	няўклю́йнаму	няўклю́йным
В.	няўклю́йны (неадуш.) няўклю́йнага (адуш.)	няўклю́йную	няўклю́йнае	няўклю́йныя (неадуш.) няўклю́йных (адуш.)
Т.	няўклю́йным	няўклю́йнай няўклю́йнаю	няўклю́йным	няўклю́йнымі
М.	няўклю́йным	няўклю́йнай	няўклю́йным	няўклю́йных

Крыніцы: piskunou2012.

няўко́м

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
няўко́м	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

няўко́рмлены

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няўко́рмлены	няўко́рмленая	няўко́рмленае	няўко́рмленыя
Р.	няўко́рмленага	няўко́рмленай няўко́рмленае	няўко́рмленага	няўко́рмленых
Д.	няўко́рмленаму	няўко́рмленай	няўко́рмленаму	няўко́рмленым
В.	няўко́рмлены (неадуш.) няўко́рмленага (адуш.)	няўко́рмленую	няўко́рмленае	няўко́рмленыя (неадуш.) няўко́рмленых (адуш.)
Т.	няўко́рмленым	няўко́рмленай няўко́рмленаю	няўко́рмленым	няўко́рмленымі
М.	няўко́рмленым	няўко́рмленай	няўко́рмленым	няўко́рмленых

Крыніцы: piskunou2012.

няўко́рмлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няўко́рмлены	няўко́рмленая	няўко́рмленае	няўко́рмленыя
Р.	няўко́рмленага	няўко́рмленай няўко́рмленае	няўко́рмленага	няўко́рмленых
Д.	няўко́рмленаму	няўко́рмленай	няўко́рмленаму	няўко́рмленым
В.	няўко́рмлены (неадуш.) няўко́рмленага (адуш.)	няўко́рмленую	няўко́рмленае	няўко́рмленыя (неадуш.) няўко́рмленых (адуш.)
Т.	няўко́рмленым	няўко́рмленай няўко́рмленаю	няўко́рмленым	няўко́рмленымі
М.	няўко́рмленым	няўко́рмленай	няўко́рмленым	няўко́рмленых

Крыніцы: piskunou2012.

няўко́рна

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
няўко́рна	-	-

Крыніцы: piskunou2012.

няўко́рнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

няўко́рны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няўко́рны	няўко́рная	няўко́рнае	няўко́рныя
Р.	няўко́рнага	няўко́рнай няўко́рнае	няўко́рнага	няўко́рных
Д.	няўко́рнаму	няўко́рнай	няўко́рнаму	няўко́рным
В.	няўко́рны (неадуш.) няўко́рнага (адуш.)	няўко́рную	няўко́рнае	няўко́рныя (неадуш.) няўко́рных (адуш.)
Т.	няўко́рным	няўко́рнай няўко́рнаю	няўко́рным	няўко́рнымі
М.	няўко́рным	няўко́рнай	няўко́рным	няўко́рных

Крыніцы: piskunou2012.

няўла́д

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
няўла́д	-	-

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

няўла́ддзе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

няўла́джанасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Verbum