паддуду́рыць
‘падбухторыць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паддуду́ру |
паддуду́рым |
| 2-я ас. |
паддуду́рыш |
паддуду́рыце |
| 3-я ас. |
паддуду́рыць |
паддуду́раць |
| Прошлы час |
| м. |
паддуду́рыў |
паддуду́рылі |
| ж. |
паддуду́рыла |
| н. |
паддуду́рыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
паддуду́р |
паддуду́рце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
паддуду́рыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Падду́ды
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Падду́ды |
| Р. |
Падду́д Падду́даў |
| Д. |
Падду́дам |
| В. |
Падду́ды |
| Т. |
Падду́дамі |
| М. |
Падду́дах |
падду́жны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
падду́жны |
падду́жная |
падду́жнае |
падду́жныя |
| Р. |
падду́жнага |
падду́жнай падду́жнае |
падду́жнага |
падду́жных |
| Д. |
падду́жнаму |
падду́жнай |
падду́жнаму |
падду́жным |
| В. |
падду́жны (неадуш.) падду́жнага (адуш.) |
падду́жную |
падду́жнае |
падду́жныя (неадуш.) падду́жных (адуш.) |
| Т. |
падду́жным |
падду́жнай падду́жнаю |
падду́жным |
падду́жнымі |
| М. |
падду́жным |
падду́жнай |
падду́жным |
падду́жных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
падду́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
падду́р |
| Р. |
падду́ру |
| Д. |
падду́ру |
| В. |
падду́р |
| Т. |
падду́рам |
| М. |
падду́ры |
Крыніцы:
piskunou2012.
падду́раны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
падду́раны |
падду́раная |
падду́ранае |
падду́раныя |
| Р. |
падду́ранага |
падду́ранай падду́ранае |
падду́ранага |
падду́раных |
| Д. |
падду́ранаму |
падду́ранай |
падду́ранаму |
падду́раным |
| В. |
падду́раны (неадуш.) падду́ранага (адуш.) |
падду́раную |
падду́ранае |
падду́раныя (неадуш.) падду́раных (адуш.) |
| Т. |
падду́раным |
падду́ранай падду́ранаю |
падду́раным |
падду́ранымі |
| М. |
падду́раным |
падду́ранай |
падду́раным |
падду́раных |
Крыніцы:
piskunou2012.
падду́рванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
падду́рванне |
| Р. |
падду́рвання |
| Д. |
падду́рванню |
| В. |
падду́рванне |
| Т. |
падду́рваннем |
| М. |
падду́рванні |
Крыніцы:
piskunou2012.
падду́рваць
‘ашукваць, падманваць каго-небудзь; дурэць’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падду́рваю |
падду́рваем |
| 2-я ас. |
падду́рваеш |
падду́рваеце |
| 3-я ас. |
падду́рвае |
падду́рваюць |
| Прошлы час |
| м. |
падду́рваў |
падду́рвалі |
| ж. |
падду́рвала |
| н. |
падду́рвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
падду́рвай |
падду́рвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
падду́рваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
паддухмя́ніць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паддухмя́ню |
паддухмя́нім |
| 2-я ас. |
паддухмя́ніш |
паддухмя́ніце |
| 3-я ас. |
паддухмя́ніць |
паддухмя́няць |
| Прошлы час |
| м. |
паддухмя́ніў |
паддухмя́нілі |
| ж. |
паддухмя́ніла |
| н. |
паддухмя́ніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
паддухмя́нь |
паддухмя́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
паддухмя́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.