Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кункта́тарскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	кункта́тарскі	кункта́тарская	кункта́тарскае	кункта́тарскія
Р.	кункта́тарскага	кункта́тарскай кункта́тарскае	кункта́тарскага	кункта́тарскіх
Д.	кункта́тарскаму	кункта́тарскай	кункта́тарскаму	кункта́тарскім
В.	кункта́тарскі (неадуш.) кункта́тарскага (адуш.)	кункта́тарскую	кункта́тарскае	кункта́тарскія (неадуш.) кункта́тарскіх (адуш.)
Т.	кункта́тарскім	кункта́тарскай кункта́тарскаю	кункта́тарскім	кункта́тарскімі
М.	кункта́тарскім	кункта́тарскай	кункта́тарскім	кункта́тарскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

кунстка́мера

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ку́нтараўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

кунту́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

кунту́шны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	кунту́шны	кунту́шная	кунту́шнае	кунту́шныя
Р.	кунту́шнага	кунту́шнай кунту́шнае	кунту́шнага	кунту́шных
Д.	кунту́шнаму	кунту́шнай	кунту́шнаму	кунту́шным
В.	кунту́шны (неадуш.) кунту́шнага (адуш.)	кунту́шную	кунту́шнае	кунту́шныя (неадуш.) кунту́шных (адуш.)
Т.	кунту́шным	кунту́шнай кунту́шнаю	кунту́шным	кунту́шнымі
М.	кунту́шным	кунту́шнай	кунту́шным	кунту́шных

Крыніцы: piskunou2012.

Ку́нцавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Ку́нцаўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

ку́нцаўшчынскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ку́нцаўшчынскі	ку́нцаўшчынская	ку́нцаўшчынскае	ку́нцаўшчынскія
Р.	ку́нцаўшчынскага	ку́нцаўшчынскай ку́нцаўшчынскае	ку́нцаўшчынскага	ку́нцаўшчынскіх
Д.	ку́нцаўшчынскаму	ку́нцаўшчынскай	ку́нцаўшчынскаму	ку́нцаўшчынскім
В.	ку́нцаўшчынскі (неадуш.) ку́нцаўшчынскага (адуш.)	ку́нцаўшчынскую	ку́нцаўшчынскае	ку́нцаўшчынскія (неадуш.) ку́нцаўшчынскіх (адуш.)
Т.	ку́нцаўшчынскім	ку́нцаўшчынскай ку́нцаўшчынскаю	ку́нцаўшчынскім	ку́нцаўшчынскімі
М.	ку́нцаўшчынскім	ку́нцаўшчынскай	ку́нцаўшчынскім	ку́нцаўшчынскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Ку́нцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

кунцы́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum