раўчаві́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
раўчаві́на |
раўчаві́ны |
Р. |
раўчаві́ны |
раўчаві́н |
Д. |
раўчаві́не |
раўчаві́нам |
В. |
раўчаві́ну |
раўчаві́ны |
Т. |
раўчаві́най раўчаві́наю |
раўчаві́намі |
М. |
раўчаві́не |
раўчаві́нах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
раўча́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
раўча́к |
раўчакі́ |
Р. |
раўчака́ |
раўчако́ў |
Д. |
раўчаку́ |
раўчака́м |
В. |
раўча́к |
раўчакі́ |
Т. |
раўчако́м |
раўчака́мі |
М. |
раўчаку́ |
раўчака́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Раўча́к
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Раўча́к |
Р. |
Раўчака́ |
Д. |
Раўчаку́ |
В. |
Раўча́к |
Т. |
Раўчако́м |
М. |
Раўчаку́ |
раўчу́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
раўчу́к |
раўчукі́ |
Р. |
раўчука́ |
раўчуко́ў |
Д. |
раўчуку́ |
раўчука́м |
В. |
раўчу́к |
раўчукі́ |
Т. |
раўчуко́м |
раўчука́мі |
М. |
раўчуку́ |
раўчука́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
раўчукава́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
раўчукава́ты |
раўчукава́тая |
раўчукава́тае |
раўчукава́тыя |
Р. |
раўчукава́тага |
раўчукава́тай раўчукава́тае |
раўчукава́тага |
раўчукава́тых |
Д. |
раўчукава́таму |
раўчукава́тай |
раўчукава́таму |
раўчукава́тым |
В. |
раўчукава́ты (неадуш.) раўчукава́тага (адуш.) |
раўчукава́тую |
раўчукава́тае |
раўчукава́тыя (неадуш.) раўчукава́тых (адуш.) |
Т. |
раўчукава́тым |
раўчукава́тай раўчукава́таю |
раўчукава́тым |
раўчукава́тымі |
М. |
раўчукава́тым |
раўчукава́тай |
раўчукава́тым |
раўчукава́тых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.