Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
агдеёіоуыьэюя
абвгдеёжзійклмнпрстўфхцчшя

няўзру́шлівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўзру́шлівы няўзру́шлівая няўзру́шлівае няўзру́шлівыя
Р. няўзру́шлівага няўзру́шлівай
няўзру́шлівае		 няўзру́шлівага няўзру́шлівых
Д. няўзру́шліваму няўзру́шлівай няўзру́шліваму няўзру́шлівым
В. няўзру́шлівы (неадуш.)
няўзру́шлівага (адуш.)		 няўзру́шлівую няўзру́шлівае няўзру́шлівыя (неадуш.)
няўзру́шлівых (адуш.)
Т. няўзру́шлівым няўзру́шлівай
няўзру́шліваю		 няўзру́шлівым няўзру́шлівымі
М. няўзру́шлівым няўзру́шлівай няўзру́шлівым няўзру́шлівых

Крыніцы: piskunou2012.

няўзру́шна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
няўзру́шна - -

Крыніцы: piskunou2012.

няўзру́шнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. няўзру́шнасць
Р. няўзру́шнасці
Д. няўзру́шнасці
В. няўзру́шнасць
Т. няўзру́шнасцю
М. няўзру́шнасці

Крыніцы: piskunou2012.

няўзру́шны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўзру́шны няўзру́шная няўзру́шнае няўзру́шныя
Р. няўзру́шнага няўзру́шнай
няўзру́шнае		 няўзру́шнага няўзру́шных
Д. няўзру́шнаму няўзру́шнай няўзру́шнаму няўзру́шным
В. няўзру́шны (неадуш.)
няўзру́шнага (адуш.)		 няўзру́шную няўзру́шнае няўзру́шныя (неадуш.)
няўзру́шных (адуш.)
Т. няўзру́шным няўзру́шнай
няўзру́шнаю		 няўзру́шным няўзру́шнымі
М. няўзру́шным няўзру́шнай няўзру́шным няўзру́шных

Крыніцы: piskunou2012.

няўкла́дзісты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўкла́дзісты няўкла́дзістая няўкла́дзістае няўкла́дзістыя
Р. няўкла́дзістага няўкла́дзістай
няўкла́дзістае		 няўкла́дзістага няўкла́дзістых
Д. няўкла́дзістаму няўкла́дзістай няўкла́дзістаму няўкла́дзістым
В. няўкла́дзісты (неадуш.)
няўкла́дзістага (адуш.)		 няўкла́дзістую няўкла́дзістае няўкла́дзістыя (неадуш.)
няўкла́дзістых (адуш.)
Т. няўкла́дзістым няўкла́дзістай
няўкла́дзістаю		 няўкла́дзістым няўкла́дзістымі
М. няўкла́дзістым няўкла́дзістай няўкла́дзістым няўкла́дзістых

Крыніцы: piskunou2012.

няўклю́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няўклю́да няўклю́ды
Р. няўклю́ды няўклю́д
Д. няўклю́дзе няўклю́дам
В. няўклю́ду няўклю́д
Т. няўклю́дай
няўклю́даю		 няўклю́дамі
М. няўклю́дзе няўклю́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няўклю́да

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. няўклю́да няўклю́ды
Р. няўклю́ды няўклю́д
Д. няўклю́ду няўклю́дам
В. няўклю́ду няўклю́д
Т. няўклю́дам няўклю́дамі
М. няўклю́дзе няўклю́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няўклю́дна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
няўклю́дна - -

Крыніцы: piskunou2012.

няўклю́днасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. няўклю́днасць
Р. няўклю́днасці
Д. няўклю́днасці
В. няўклю́днасць
Т. няўклю́днасцю
М. няўклю́днасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няўклю́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўклю́дны няўклю́дная няўклю́днае няўклю́дныя
Р. няўклю́днага няўклю́днай
няўклю́днае		 няўклю́днага няўклю́дных
Д. няўклю́днаму няўклю́днай няўклю́днаму няўклю́дным
В. няўклю́дны (неадуш.)
няўклю́днага (адуш.)		 няўклю́дную няўклю́днае няўклю́дныя (неадуш.)
няўклю́дных (адуш.)
Т. няўклю́дным няўклю́днай
няўклю́днаю		 няўклю́дным няўклю́днымі
М. няўклю́дным няўклю́днай няўклю́дным няўклю́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.