узру́чніць
‘зрабіць што-небудзь зручнейшым’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узру́чню |
узру́чнім |
| 2-я ас. |
узру́чніш |
узру́чніце |
| 3-я ас. |
узру́чніць |
узру́чняць |
| Прошлы час |
| м. |
узру́чніў |
узру́чнілі |
| ж. |
узру́чніла |
| н. |
узру́чніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
узру́чні |
узру́чніце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
узру́чніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
узручня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
узручня́ецца |
узручня́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
узручня́ўся |
узручня́ліся |
| ж. |
узручня́лася |
| н. |
узручня́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
узручня́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
узручня́ць
‘рабіць што-небудзь зручнейшым’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узручня́ю |
узручня́ем |
| 2-я ас. |
узручня́еш |
узручня́еце |
| 3-я ас. |
узручня́е |
узручня́юць |
| Прошлы час |
| м. |
узручня́ў |
узручня́лі |
| ж. |
узручня́ла |
| н. |
узручня́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
узручня́й |
узручня́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
узручня́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
узруша́льнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
узруша́льнасць |
| Р. |
узруша́льнасці |
| Д. |
узруша́льнасці |
| В. |
узруша́льнасць |
| Т. |
узруша́льнасцю |
| М. |
узруша́льнасці |
Крыніцы:
piskunou2012.
узруша́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
узруша́льнік |
узруша́льнікі |
| Р. |
узруша́льніка |
узруша́льнікаў |
| Д. |
узруша́льніку |
узруша́льнікам |
| В. |
узруша́льніка |
узруша́льнікаў |
| Т. |
узруша́льнікам |
узруша́льнікамі |
| М. |
узруша́льніку |
узруша́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
узру́шана
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| узру́шана |
узру́шаней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
узру́шанасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
узру́шанасць |
| Р. |
узру́шанасці |
| Д. |
узру́шанасці |
| В. |
узру́шанасць |
| Т. |
узру́шанасцю |
| М. |
узру́шанасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.