Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшэюя
абвгдежзілмноруыя’

узаемасу́вязь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. узаемасу́вязь узаемасу́вязі
Р. узаемасу́вязі узаемасу́вязей
узаемасу́вязяў
Д. узаемасу́вязі узаемасу́вязям
В. узаемасу́вязь узаемасу́вязі
Т. узаемасу́вяззю узаемасу́вязямі
М. узаемасу́вязі узаемасу́вязях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

узаемасупярэ́чліва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
узаемасупярэ́чліва - -

Крыніцы: piskunou2012.

узаемасупярэ́члівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узаемасупярэ́члівы узаемасупярэ́члівая узаемасупярэ́члівае узаемасупярэ́члівыя
Р. узаемасупярэ́члівага узаемасупярэ́члівай
узаемасупярэ́члівае		 узаемасупярэ́члівага узаемасупярэ́члівых
Д. узаемасупярэ́чліваму узаемасупярэ́члівай узаемасупярэ́чліваму узаемасупярэ́члівым
В. узаемасупярэ́члівы (неадуш.)
узаемасупярэ́члівага (адуш.)		 узаемасупярэ́члівую узаемасупярэ́члівае узаемасупярэ́члівыя (неадуш.)
узаемасупярэ́члівых (адуш.)
Т. узаемасупярэ́члівым узаемасупярэ́члівай
узаемасупярэ́чліваю		 узаемасупярэ́члівым узаемасупярэ́члівымі
М. узаемасупярэ́члівым узаемасупярэ́члівай узаемасупярэ́члівым узаемасупярэ́члівых

Крыніцы: piskunou2012.

узаемаўвязана

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
узаемаўвязана - -

узаемаўвя́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узаемаўвя́заны узаемаўвя́заная узаемаўвя́занае узаемаўвя́заныя
Р. узаемаўвя́занага узаемаўвя́занай
узаемаўвя́занае		 узаемаўвя́занага узаемаўвя́заных
Д. узаемаўвя́занаму узаемаўвя́занай узаемаўвя́занаму узаемаўвя́заным
В. узаемаўвя́заны (неадуш.)
узаемаўвя́занага (адуш.)		 узаемаўвя́заную узаемаўвя́занае узаемаўвя́заныя (неадуш.)
узаемаўвя́заных (адуш.)
Т. узаемаўвя́заным узаемаўвя́занай
узаемаўвя́занаю		 узаемаўвя́заным узаемаўвя́занымі
М. узаемаўвя́заным узаемаўвя́занай узаемаўвя́заным узаемаўвя́заных

Крыніцы: piskunou2012.

узаемаўзбагача́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узаемаўзбагача́льны узаемаўзбагача́льная узаемаўзбагача́льнае узаемаўзбагача́льныя
Р. узаемаўзбагача́льнага узаемаўзбагача́льнай
узаемаўзбагача́льнае		 узаемаўзбагача́льнага узаемаўзбагача́льных
Д. узаемаўзбагача́льнаму узаемаўзбагача́льнай узаемаўзбагача́льнаму узаемаўзбагача́льным
В. узаемаўзбагача́льны (неадуш.)
узаемаўзбагача́льнага (адуш.)		 узаемаўзбагача́льную узаемаўзбагача́льнае узаемаўзбагача́льныя (неадуш.)
узаемаўзбагача́льных (адуш.)
Т. узаемаўзбагача́льным узаемаўзбагача́льнай
узаемаўзбагача́льнаю		 узаемаўзбагача́льным узаемаўзбагача́льнымі
М. узаемаўзбагача́льным узаемаўзбагача́льнай узаемаўзбагача́льным узаемаўзбагача́льных

Крыніцы: piskunou2012.

узаемаўзбагачэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. узаемаўзбагачэ́нне
Р. узаемаўзбагачэ́ння
Д. узаемаўзбагачэ́нню
В. узаемаўзбагачэ́нне
Т. узаемаўзбагачэ́ннем
М. узаемаўзбагачэ́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

узаемаўзгадне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. узаемаўзгадне́нне узаемаўзгадне́нні
Р. узаемаўзгадне́ння узаемаўзгадне́нняў
Д. узаемаўзгадне́нню узаемаўзгадне́нням
В. узаемаўзгадне́нне узаемаўзгадне́нні
Т. узаемаўзгадне́ннем узаемаўзгадне́ннямі
М. узаемаўзгадне́нні узаемаўзгадне́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

узаемаўзго́днена

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
узаемаўзго́днена - -

узаемаўзго́дненасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. узаемаўзго́дненасць
Р. узаемаўзго́дненасці
Д. узаемаўзго́дненасці
В. узаемаўзго́дненасць
Т. узаемаўзго́дненасцю
М. узаемаўзго́дненасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.