абдзі́рачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абдзі́рачны |
абдзі́рачная |
абдзі́рачнае |
абдзі́рачныя |
| Р. |
абдзі́рачнага |
абдзі́рачнай
абдзі́рачнае |
абдзі́рачнага |
абдзі́рачных |
| Д. |
абдзі́рачнаму |
абдзі́рачнай |
абдзі́рачнаму |
абдзі́рачным |
| В. |
абдзі́рачны (неадуш.)
абдзі́рачнага (адуш.) |
абдзі́рачную |
абдзі́рачнае |
абдзі́рачныя (неадуш.)
абдзі́рачных (адуш.) |
| Т. |
абдзі́рачным |
абдзі́рачнай
абдзі́рачнаю |
абдзі́рачным |
абдзі́рачнымі |
| М. |
абдзі́рачным |
абдзі́рачнай |
абдзі́рачным |
абдзі́рачных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абдзі́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абдзі́рка |
абдзі́ркі |
| Р. |
абдзі́ркі |
абдзі́рак |
| Д. |
абдзі́рцы |
абдзі́ркам |
| В. |
абдзі́рку |
абдзі́ркі |
| Т. |
абдзі́ркай
абдзі́ркаю |
абдзі́ркамі |
| М. |
абдзі́рцы |
абдзі́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
абдзі́ркі
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
абдзі́ркі |
| Р. |
абдзі́рак |
| Д. |
абдзі́ркам |
| В. |
абдзі́ркі |
| Т. |
абдзі́ркамі |
| М. |
абдзі́рках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012.
абдзіро́ш
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абдзіро́ш |
| Р. |
абдзіро́ша |
| Д. |
абдзіро́шу |
| В. |
абдзіро́ш |
| Т. |
абдзіро́шам |
| М. |
абдзіро́шы |
Крыніцы:
piskunou2012.
абдзі́рства
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абдзі́рства |
| Р. |
абдзі́рства |
| Д. |
абдзі́рству |
| В. |
абдзі́рства |
| Т. |
абдзі́рствам |
| М. |
абдзі́рстве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
абдзьму́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абдзьму́ты |
абдзьму́тая |
абдзьму́тае |
абдзьму́тыя |
| Р. |
абдзьму́тага |
абдзьму́тай
абдзьму́тае |
абдзьму́тага |
абдзьму́тых |
| Д. |
абдзьму́таму |
абдзьму́тай |
абдзьму́таму |
абдзьму́тым |
| В. |
абдзьму́ты (неадуш.)
абдзьму́тага (адуш.) |
абдзьму́тую |
абдзьму́тае |
абдзьму́тыя (неадуш.)
абдзьму́тых (адуш.) |
| Т. |
абдзьму́тым |
абдзьму́тай
абдзьму́таю |
абдзьму́тым |
абдзьму́тымі |
| М. |
абдзьму́тым |
абдзьму́тай |
абдзьму́тым |
абдзьму́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
абдзьму́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абдзьму́ты |
абдзьму́тая |
абдзьму́тае |
абдзьму́тыя |
| Р. |
абдзьму́тага |
абдзьму́тай
абдзьму́тае |
абдзьму́тага |
абдзьму́тых |
| Д. |
абдзьму́таму |
абдзьму́тай |
абдзьму́таму |
абдзьму́тым |
| В. |
абдзьму́ты (неадуш.)
абдзьму́тага (адуш.) |
абдзьму́тую |
абдзьму́тае |
абдзьму́тыя (неадуш.)
абдзьму́тых (адуш.) |
| Т. |
абдзьму́тым |
абдзьму́тай
абдзьму́таю |
абдзьму́тым |
абдзьму́тымі |
| М. |
абдзьму́тым |
абдзьму́тай |
абдзьму́тым |
абдзьму́тых |
Кароткая форма: абдзьму́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
абдзьму́ханне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абдзьму́ханне |
| Р. |
абдзьму́хання |
| Д. |
абдзьму́ханню |
| В. |
абдзьму́ханне |
| Т. |
абдзьму́ханнем |
| М. |
абдзьму́ханні |
Крыніцы:
piskunou2012.