гарапа́шнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гарапа́шнік |
гарапа́шнікі |
Р. |
гарапа́шніка |
гарапа́шнікаў |
Д. |
гарапа́шніку |
гарапа́шнікам |
В. |
гарапа́шніка |
гарапа́шнікаў |
Т. |
гарапа́шнікам |
гарапа́шнікамі |
М. |
гарапа́шніку |
гарапа́шніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гарапа́шніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гарапа́шніца |
гарапа́шніцы |
Р. |
гарапа́шніцы |
гарапа́шніц |
Д. |
гарапа́шніцы |
гарапа́шніцам |
В. |
гарапа́шніцу |
гарапа́шніц |
Т. |
гарапа́шніцай гарапа́шніцаю |
гарапа́шніцамі |
М. |
гарапа́шніцы |
гарапа́шніцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гарапа́шніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гарапа́шніцкі |
гарапа́шніцкая |
гарапа́шніцкае |
гарапа́шніцкія |
Р. |
гарапа́шніцкага |
гарапа́шніцкай гарапа́шніцкае |
гарапа́шніцкага |
гарапа́шніцкіх |
Д. |
гарапа́шніцкаму |
гарапа́шніцкай |
гарапа́шніцкаму |
гарапа́шніцкім |
В. |
гарапа́шніцкі (неадуш.) гарапа́шніцкага (адуш.) |
гарапа́шніцкую |
гарапа́шніцкае |
гарапа́шніцкія (неадуш.) гарапа́шніцкіх (адуш.) |
Т. |
гарапа́шніцкім |
гарапа́шніцкай гарапа́шніцкаю |
гарапа́шніцкім |
гарапа́шніцкімі |
М. |
гарапа́шніцкім |
гарапа́шніцкай |
гарапа́шніцкім |
гарапа́шніцкіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гарапа́шнічаць
‘быць гарапашнікам - працавітым, старанным чалавекам’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
гарапа́шнічаю |
гарапа́шнічаем |
2-я ас. |
гарапа́шнічаеш |
гарапа́шнічаеце |
3-я ас. |
гарапа́шнічае |
гарапа́шнічаюць |
Прошлы час |
м. |
гарапа́шнічаў |
гарапа́шнічалі |
ж. |
гарапа́шнічала |
н. |
гарапа́шнічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
гарапа́шнічай |
гарапа́шнічайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
гарапа́шнічаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
гарапа́шны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гарапа́шны |
гарапа́шная |
гарапа́шнае |
гарапа́шныя |
Р. |
гарапа́шнага |
гарапа́шнай гарапа́шнае |
гарапа́шнага |
гарапа́шных |
Д. |
гарапа́шнаму |
гарапа́шнай |
гарапа́шнаму |
гарапа́шным |
В. |
гарапа́шны (неадуш.) гарапа́шнага (адуш.) |
гарапа́шную |
гарапа́шнае |
гарапа́шныя (неадуш.) гарапа́шных (адуш.) |
Т. |
гарапа́шным |
гарапа́шнай гарапа́шнаю |
гарапа́шным |
гарапа́шнымі |
М. |
гарапа́шным |
гарапа́шнай |
гарапа́шным |
гарапа́шных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гара́пнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гара́пнік |
гара́пнікі |
Р. |
гара́пніка |
гара́пнікаў |
Д. |
гара́пніку |
гара́пнікам |
В. |
гара́пнік |
гара́пнікі |
Т. |
гара́пнікам |
гара́пнікамі |
М. |
гара́пніку |
гара́пніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012.
гараскапі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
гараскапі́чны |
гараскапі́чная |
гараскапі́чнае |
гараскапі́чныя |
Р. |
гараскапі́чнага |
гараскапі́чнай гараскапі́чнае |
гараскапі́чнага |
гараскапі́чных |
Д. |
гараскапі́чнаму |
гараскапі́чнай |
гараскапі́чнаму |
гараскапі́чным |
В. |
гараскапі́чны (неадуш.) гараскапі́чнага (адуш.) |
гараскапі́чную |
гараскапі́чнае |
гараскапі́чныя (неадуш.) гараскапі́чных (адуш.) |
Т. |
гараскапі́чным |
гараскапі́чнай гараскапі́чнаю |
гараскапі́чным |
гараскапі́чнымі |
М. |
гараскапі́чным |
гараскапі́чнай |
гараскапі́чным |
гараскапі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
гараско́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
гараско́п |
гараско́пы |
Р. |
гараско́па |
гараско́паў |
Д. |
гараско́пу |
гараско́пам |
В. |
гараско́п |
гараско́пы |
Т. |
гараско́пам |
гараско́памі |
М. |
гараско́пе |
гараско́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
гаратлі́ва
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
гаратлі́ва |
гаратлі́вей |
- |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.