дэфларава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэфларава́ны |
дэфларава́ная |
дэфларава́нае |
дэфларава́ныя |
| Р. |
дэфларава́нага |
дэфларава́най дэфларава́нае |
дэфларава́нага |
дэфларава́ных |
| Д. |
дэфларава́наму |
дэфларава́най |
дэфларава́наму |
дэфларава́ным |
| В. |
дэфларава́ны (неадуш.) дэфларава́нага (адуш.) |
дэфларава́ную |
дэфларава́нае |
дэфларава́ныя (неадуш.) дэфларава́ных (адуш.) |
| Т. |
дэфларава́ным |
дэфларава́най дэфларава́наю |
дэфларава́ным |
дэфларава́нымі |
| М. |
дэфларава́ным |
дэфларава́най |
дэфларава́ным |
дэфларава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэфларава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэфларава́ны |
дэфларава́ная |
дэфларава́нае |
дэфларава́ныя |
| Р. |
дэфларава́нага |
дэфларава́най дэфларава́нае |
дэфларава́нага |
дэфларава́ных |
| Д. |
дэфларава́наму |
дэфларава́най |
дэфларава́наму |
дэфларава́ным |
| В. |
дэфларава́ны (неадуш.) дэфларава́нага (адуш.) |
дэфларава́ную |
дэфларава́нае |
дэфларава́ныя (неадуш.) дэфларава́ных (адуш.) |
| Т. |
дэфларава́ным |
дэфларава́най дэфларава́наю |
дэфларава́ным |
дэфларава́нымі |
| М. |
дэфларава́ным |
дэфларава́най |
дэфларава́ным |
дэфларава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэфларава́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
дэфлару́ецца |
дэфлару́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
дэфларава́ўся |
дэфларава́ліся |
| ж. |
дэфларава́лася |
| н. |
дэфларава́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дэфлару́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэфларава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
дэфлару́ецца |
дэфлару́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
дэфларава́ўся |
дэфларава́ліся |
| ж. |
дэфларава́лася |
| н. |
дэфларава́лася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дэфларава́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэфларава́ць
‘пазбавіць (пазбаўляць) цнатлівасці, згвалціць (гвалціць), разбэсціць (разбэшчваць) каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дэфлару́ю |
дэфлару́ем |
| 2-я ас. |
дэфлару́еш |
дэфлару́еце |
| 3-я ас. |
дэфлару́е |
дэфлару́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дэфларава́ў |
дэфларава́лі |
| ж. |
дэфларава́ла |
| н. |
дэфларава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дэфлару́й |
дэфлару́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дэфлару́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэфларава́ць
‘пазбавіць (пазбаўляць) цнатлівасці, згвалціць (гвалціць), разбэсціць (разбэшчваць) каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дэфлару́ю |
дэфлару́ем |
| 2-я ас. |
дэфлару́еш |
дэфлару́еце |
| 3-я ас. |
дэфлару́е |
дэфлару́юць |
| Прошлы час |
| м. |
дэфларава́ў |
дэфларава́лі |
| ж. |
дэфларава́ла |
| н. |
дэфларава́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дэфлару́й |
дэфлару́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
дэфларава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
дэфлара́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дэфлара́цыя |
| Р. |
дэфлара́цыі |
| Д. |
дэфлара́цыі |
| В. |
дэфлара́цыю |
| Т. |
дэфлара́цыяй дэфлара́цыяю |
| М. |
дэфлара́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
дэфлегма́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дэфлегма́тар |
дэфлегма́тары |
| Р. |
дэфлегма́тара |
дэфлегма́тараў |
| Д. |
дэфлегма́тару |
дэфлегма́тарам |
| В. |
дэфлегма́тар |
дэфлегма́тары |
| Т. |
дэфлегма́тарам |
дэфлегма́тарамі |
| М. |
дэфлегма́тары |
дэфлегма́тарах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.