дэфларава́ць
‘пазбавіць (пазбаўляць) цнатлівасці, згвалціць (гвалціць), разбэсціць (разбэшчваць) каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| дэфлару́ю | дэфлару́ем | |
| дэфлару́еш | дэфлару́еце | |
| дэфлару́е | дэфлару́юць | |
| Прошлы час | ||
| дэфларава́ў | дэфларава́лі | |
| дэфларава́ла | ||
| дэфларава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| дэфлару́й | дэфлару́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| дэфларава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)