Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’

дэтэрміні́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэтэрміні́ст дэтэрміні́сты
Р. дэтэрміні́ста дэтэрміні́стаў
Д. дэтэрміні́сту дэтэрміні́стам
В. дэтэрміні́ста дэтэрміні́стаў
Т. дэтэрміні́стам дэтэрміні́стамі
М. дэтэрміні́сце дэтэрміні́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэтэрміністы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэтэрміністы́чны дэтэрміністы́чная дэтэрміністы́чнае дэтэрміністы́чныя
Р. дэтэрміністы́чнага дэтэрміністы́чнай
дэтэрміністы́чнае		 дэтэрміністы́чнага дэтэрміністы́чных
Д. дэтэрміністы́чнаму дэтэрміністы́чнай дэтэрміністы́чнаму дэтэрміністы́чным
В. дэтэрміністы́чны (неадуш.)
дэтэрміністы́чнага (адуш.)		 дэтэрміністы́чную дэтэрміністы́чнае дэтэрміністы́чныя (неадуш.)
дэтэрміністы́чных (адуш.)
Т. дэтэрміністы́чным дэтэрміністы́чнай
дэтэрміністы́чнаю		 дэтэрміністы́чным дэтэрміністы́чнымі
М. дэтэрміністы́чным дэтэрміністы́чнай дэтэрміністы́чным дэтэрміністы́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэтэрміні́сцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэтэрміні́сцкі дэтэрміні́сцкая дэтэрміні́сцкае дэтэрміні́сцкія
Р. дэтэрміні́сцкага дэтэрміні́сцкай
дэтэрміні́сцкае		 дэтэрміні́сцкага дэтэрміні́сцкіх
Д. дэтэрміні́сцкаму дэтэрміні́сцкай дэтэрміні́сцкаму дэтэрміні́сцкім
В. дэтэрміні́сцкі (неадуш.)
дэтэрміні́сцкага (адуш.)		 дэтэрміні́сцкую дэтэрміні́сцкае дэтэрміні́сцкія (неадуш.)
дэтэрміні́сцкіх (адуш.)
Т. дэтэрміні́сцкім дэтэрміні́сцкай
дэтэрміні́сцкаю		 дэтэрміні́сцкім дэтэрміні́сцкімі
М. дэтэрміні́сцкім дэтэрміні́сцкай дэтэрміні́сцкім дэтэрміні́сцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

дэтэрыяра́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэтэрыяра́цыя
Р. дэтэрыяра́цыі
Д. дэтэрыяра́цыі
В. дэтэрыяра́цыю
Т. дэтэрыяра́цыяй
дэтэрыяра́цыяю
М. дэтэрыяра́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

дэўтэрагані́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэўтэрагані́ст дэўтэрагані́сты
Р. дэўтэрагані́ста дэўтэрагані́стаў
Д. дэўтэрагані́сту дэўтэрагані́стам
В. дэўтэрагані́ста дэўтэрагані́стаў
Т. дэўтэрагані́стам дэўтэрагані́стамі
М. дэўтэрагані́сце дэўтэрагані́стах

Крыніцы: piskunou2012.

дэфалія́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэфалія́нт дэфалія́нты
Р. дэфалія́нту дэфалія́нтаў
Д. дэфалія́нту дэфалія́нтам
В. дэфалія́нт дэфалія́нты
Т. дэфалія́нтам дэфалія́нтамі
М. дэфалія́нце дэфалія́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэфалія́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэфалія́цыя
Р. дэфалія́цыі
Д. дэфалія́цыі
В. дэфалія́цыю
Т. дэфалія́цыяй
дэфалія́цыяю
М. дэфалія́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэфармава́льнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дэфармава́льнасць
Р. дэфармава́льнасці
Д. дэфармава́льнасці
В. дэфармава́льнасць
Т. дэфармава́льнасцю
М. дэфармава́льнасці

Крыніцы: piskunou2012.

дэфармава́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэфармава́льны дэфармава́льная дэфармава́льнае дэфармава́льныя
Р. дэфармава́льнага дэфармава́льнай
дэфармава́льнае		 дэфармава́льнага дэфармава́льных
Д. дэфармава́льнаму дэфармава́льнай дэфармава́льнаму дэфармава́льным
В. дэфармава́льны (неадуш.)
дэфармава́льнага (адуш.)		 дэфармава́льную дэфармава́льнае дэфармава́льныя (неадуш.)
дэфармава́льных (адуш.)
Т. дэфармава́льным дэфармава́льнай
дэфармава́льнаю		 дэфармава́льным дэфармава́льнымі
М. дэфармава́льным дэфармава́льнай дэфармава́льным дэфармава́льных

Крыніцы: piskunou2012.

дэфармава́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дэфармава́насць
Р. дэфармава́насці
Д. дэфармава́насці
В. дэфармава́насць
Т. дэфармава́насцю
М. дэфармава́насці

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.