акульту́рваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
акульту́рваю |
акульту́рваем |
2-я ас. |
акульту́рваеш |
акульту́рваеце |
3-я ас. |
акульту́рвае |
акульту́рваюць |
Прошлы час |
м. |
акульту́рваў |
акульту́рвалі |
ж. |
акульту́рвала |
н. |
акульту́рвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
акульту́рвай |
акульту́рвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
акульту́рваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
акульту́рыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
акульту́рыцца |
акульту́рацца |
Прошлы час |
м. |
акульту́рыўся |
акульту́рыліся |
ж. |
акульту́рылася |
н. |
акульту́рылася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
акульту́рыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
акульту́ру |
акульту́рым |
2-я ас. |
акульту́рыш |
акульту́рыце |
3-я ас. |
акульту́рыць |
акульту́раць |
Прошлы час |
м. |
акульту́рыў |
акульту́рылі |
ж. |
акульту́рыла |
н. |
акульту́рыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
акульту́р |
акульту́рце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
акульту́рыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
акультывава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
акультывава́нне |
Р. |
акультывава́ння |
Д. |
акультывава́нню |
В. |
акультывава́нне |
Т. |
акультывава́ннем |
М. |
акультывава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
акультывава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
акультывава́ны |
акультывава́ная |
акультывава́нае |
акультывава́ныя |
Р. |
акультывава́нага |
акультывава́най акультывава́нае |
акультывава́нага |
акультывава́ных |
Д. |
акультывава́наму |
акультывава́най |
акультывава́наму |
акультывава́ным |
В. |
акультывава́ны (неадуш.) акультывава́нага (адуш.) |
акультывава́ную |
акультывава́нае |
акультывава́ныя (неадуш.) акультывава́ных (адуш.) |
Т. |
акультывава́ным |
акультывава́най акультывава́наю |
акультывава́ным |
акультывава́нымі |
М. |
акультывава́ным |
акультывава́най |
акультывава́ным |
акультывава́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
акультывава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
акультывава́ны |
акультывава́ная |
акультывава́нае |
акультывава́ныя |
Р. |
акультывава́нага |
акультывава́най акультывава́нае |
акультывава́нага |
акультывава́ных |
Д. |
акультывава́наму |
акультывава́най |
акультывава́наму |
акультывава́ным |
В. |
акультывава́ны (неадуш.) акультывава́нага (адуш.) |
акультывава́ную |
акультывава́нае |
акультывава́ныя (неадуш.) акультывава́ных (адуш.) |
Т. |
акультывава́ным |
акультывава́най акультывава́наю |
акультывава́ным |
акультывава́нымі |
М. |
акультывава́ным |
акультывава́най |
акультывава́ным |
акультывава́ных |
Кароткая форма: акультывава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
акультывава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
акультыву́ецца |
акультыву́юцца |
Прошлы час |
м. |
акультывава́ўся |
акультывава́ліся |
ж. |
акультывава́лася |
н. |
акультывава́лася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
акультывава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
акультыву́ю |
акультыву́ем |
2-я ас. |
акультыву́еш |
акультыву́еце |
3-я ас. |
акультыву́е |
акультыву́юць |
Прошлы час |
м. |
акультывава́ў |
акультывава́лі |
ж. |
акультывава́ла |
н. |
акультывава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
акультыву́й |
акультыву́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
акультывава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
акульты́зм
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
акульты́зм |
Р. |
акульты́зму |
Д. |
акульты́зму |
В. |
акульты́зм |
Т. |
акульты́змам |
М. |
акульты́зме |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
акульты́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
акульты́ст |
акульты́сты |
Р. |
акульты́ста |
акульты́стаў |
Д. |
акульты́сту |
акульты́стам |
В. |
акульты́ста |
акульты́стаў |
Т. |
акульты́стам |
акульты́стамі |
М. |
акульты́сце |
акульты́стах |
Крыніцы:
piskunou2012.