выслабаня́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выслабаня́ю |
выслабаня́ем |
| 2-я ас. |
выслабаня́еш |
выслабаня́еце |
| 3-я ас. |
выслабаня́е |
выслабаня́юць |
| Прошлы час |
| м. |
выслабаня́ў |
выслабаня́лі |
| ж. |
выслабаня́ла |
| н. |
выслабаня́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
выслабаня́й |
выслабаня́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
выслабаня́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
вы́слабеніць
‘вызваліць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́слабеню |
вы́слабенім |
| 2-я ас. |
вы́слабеніш |
вы́слабеніце |
| 3-я ас. |
вы́слабеніць |
вы́слабеняць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́слабеніў |
вы́слабенілі |
| ж. |
вы́слабеніла |
| н. |
вы́слабеніла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́слабеніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
выслабе́ньваць
‘вызваляць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выслабе́ньваю |
выслабе́ньваем |
| 2-я ас. |
выслабе́ньваеш |
выслабе́ньваеце |
| 3-я ас. |
выслабе́ньвае |
выслабе́ньваюць |
| Прошлы час |
| м. |
выслабе́ньваў |
выслабе́ньвалі |
| ж. |
выслабе́ньвала |
| н. |
выслабе́ньвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
выслабе́ньвай |
выслабе́ньвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
выслабе́ньваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́славены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вы́славены |
вы́славеная |
вы́славенае |
вы́славеныя |
| Р. |
вы́славенага |
вы́славенай вы́славенае |
вы́славенага |
вы́славеных |
| Д. |
вы́славенаму |
вы́славенай |
вы́славенаму |
вы́славеным |
| В. |
вы́славены (неадуш.) вы́славенага (адуш.) |
вы́славеную |
вы́славенае |
вы́славеныя (неадуш.) вы́славеных (адуш.) |
| Т. |
вы́славеным |
вы́славенай вы́славенаю |
вы́славеным |
вы́славенымі |
| М. |
вы́славеным |
вы́славенай |
вы́славеным |
вы́славеных |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́славіцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́слаўлюся |
вы́славімся |
| 2-я ас. |
вы́славішся |
вы́славіцеся |
| 3-я ас. |
вы́славіцца |
вы́славяцца |
| Прошлы час |
| м. |
вы́славіўся |
вы́славіліся |
| ж. |
вы́славілася |
| н. |
вы́славілася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́славіўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
вы́славіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́слаўлю |
вы́славім |
| 2-я ас. |
вы́славіш |
вы́славіце |
| 3-я ас. |
вы́славіць |
вы́славяць |
| Прошлы час |
| м. |
вы́славіў |
вы́славілі |
| ж. |
вы́славіла |
| н. |
вы́славіла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
вы́славі |
вы́славіце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
вы́славіўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
высла́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
высла́нне |
| Р. |
высла́ння |
| Д. |
высла́нню |
| В. |
высла́нне |
| Т. |
высла́ннем |
| М. |
высла́нні |
Крыніцы:
piskunou2012.
высла́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
высла́ннік |
высла́ннікі |
| Р. |
высла́нніка |
высла́ннікаў |
| Д. |
высла́нніку |
высла́ннікам |
| В. |
высла́нніка |
высла́ннікаў |
| Т. |
высла́ннікам |
высла́ннікамі |
| М. |
высла́нніку |
высла́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
вы́сланы
‘ссыльны’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
- |
| Н. |
вы́сланы |
вы́сланая |
вы́сланыя |
| Р. |
вы́сланага |
вы́сланай |
вы́сланых |
| Д. |
вы́сланаму |
вы́сланай |
вы́сланым |
| В. |
вы́сланага |
вы́сланую |
вы́сланых |
| Т. |
вы́сланым |
вы́сланай вы́сланаю |
вы́сланымі |
| М. |
вы́сланым |
вы́сланай |
вы́сланых |
Крыніцы:
tsbm1984.