Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

няво́льны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няво́льны	няво́льная	няво́льнае	няво́льныя
Р.	няво́льнага	няво́льнай няво́льнае	няво́льнага	няво́льных
Д.	няво́льнаму	няво́льнай	няво́льнаму	няво́льным
В.	няво́льны (неадуш.) няво́льнага (адуш.)	няво́льную	няво́льнае	няво́льныя (неадуш.) няво́льных (адуш.)
Т.	няво́льным	няво́льнай няво́льнаю	няво́льным	няво́льнымі
М.	няво́льным	няво́льнай	няво́льным	няво́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няво́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

няво́ляй

прыслоўе

станоўч.	выш.	найвыш.
няво́ляй няво́ляю	-	-

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

няво́пытнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

няво́пытны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няво́пытны	няво́пытная	няво́пытнае	няво́пытныя
Р.	няво́пытнага	няво́пытнай няво́пытнае	няво́пытнага	няво́пытных
Д.	няво́пытнаму	няво́пытнай	няво́пытнаму	няво́пытным
В.	няво́пытны (неадуш.) няво́пытнага (адуш.)	няво́пытную	няво́пытнае	няво́пытныя (неадуш.) няво́пытных (адуш.)
Т.	няво́пытным	няво́пытнай няво́пытнаю	няво́пытным	няво́пытнымі
М.	няво́пытным	няво́пытнай	няво́пытным	няво́пытных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

няво́раны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няво́раны	няво́раная	няво́ранае	няво́раныя
Р.	няво́ранага	няво́ранай няво́ранае	няво́ранага	няво́раных
Д.	няво́ранаму	няво́ранай	няво́ранаму	няво́раным
В.	няво́раны (неадуш.) няво́ранага (адуш.)	няво́раную	няво́ранае	няво́раныя (неадуш.) няво́раных (адуш.)
Т.	няво́раным	няво́ранай няво́ранаю	няво́раным	няво́ранымі
М.	няво́раным	няво́ранай	няво́раным	няво́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

няво́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няво́раны	няво́раная	няво́ранае	няво́раныя
Р.	няво́ранага	няво́ранай няво́ранае	няво́ранага	няво́раных
Д.	няво́ранаму	няво́ранай	няво́ранаму	няво́раным
В.	няво́раны (неадуш.) няво́ранага (адуш.)	няво́раную	няво́ранае	няво́раныя (неадуш.) няво́раных (адуш.)
Т.	няво́раным	няво́ранай няво́ранаю	няво́раным	няво́ранымі
М.	няво́раным	няво́ранай	няво́раным	няво́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

няво́стры

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няво́стры	няво́страя	няво́страе	няво́стрыя
Р.	няво́страга	няво́страй няво́страе	няво́страга	няво́стрых
Д.	няво́страму	няво́страй	няво́страму	няво́стрым
В.	няво́стры (неадуш.) няво́страга (адуш.)	няво́струю	няво́страе	няво́стрыя (неадуш.) няво́стрых (адуш.)
Т.	няво́стрым	няво́страй няво́страю	няво́стрым	няво́стрымі
М.	няво́стрым	няво́страй	няво́стрым	няво́стрых

Крыніцы: piskunou2012.

няву́чаны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няву́чаны	няву́чаная	няву́чанае	няву́чаныя
Р.	няву́чанага	няву́чанай няву́чанае	няву́чанага	няву́чаных
Д.	няву́чанаму	няву́чанай	няву́чанаму	няву́чаным
В.	няву́чаны (неадуш.) няву́чанага (адуш.)	няву́чаную	няву́чанае	няву́чаныя (неадуш.) няву́чаных (адуш.)
Т.	няву́чаным	няву́чанай няву́чанаю	няву́чаным	няву́чанымі
М.	няву́чаным	няву́чанай	няву́чаным	няву́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

няву́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	няву́чаны	няву́чаная	няву́чанае	няву́чаныя
Р.	няву́чанага	няву́чанай няву́чанае	няву́чанага	няву́чаных
Д.	няву́чанаму	няву́чанай	няву́чанаму	няву́чаным
В.	няву́чаны (неадуш.) няву́чанага (адуш.)	няву́чаную	няву́чанае	няву́чаныя (неадуш.) няву́чаных (адуш.)
Т.	няву́чаным	няву́чанай няву́чанаю	няву́чаным	няву́чанымі
М.	няву́чаным	няву́чанай	няву́чаным	няву́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Verbum