Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
гдклрстхцчш

аўкшто́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўкшто́цкі аўкшто́цкая аўкшто́цкае аўкшто́цкія
Р. аўкшто́цкага аўкшто́цкай
аўкшто́цкае		 аўкшто́цкага аўкшто́цкіх
Д. аўкшто́цкаму аўкшто́цкай аўкшто́цкаму аўкшто́цкім
В. аўкшто́цкі
аўкшто́цкага		 аўкшто́цкую аўкшто́цкае аўкшто́цкія
Т. аўкшто́цкім аўкшто́цкай
аўкшто́цкаю		 аўкшто́цкім аўкшто́цкімі
М. аўкшто́цкім аўкшто́цкай аўкшто́цкім аўкшто́цкіх

аўлада́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аўлада́ю аўлада́ем
2-я ас. аўлада́еш аўлада́еце
3-я ас. аўлада́е аўлада́юць
Прошлы час
м. аўлада́ў аўлада́лі
ж. аўлада́ла
н. аўлада́ла
Загадны лад
2-я ас. аўлада́й аўлада́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час аўлада́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Аўла́сава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Аўла́сава
Р. Аўла́сава
Д. Аўла́саву
В. Аўла́сава
Т. Аўла́савам
М. Аўла́саве

Аўла́сенкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Аўла́сенкі
Р. Аўла́сенак
Аўла́сенкаў
Д. Аўла́сенкам
В. Аўла́сенкі
Т. Аўла́сенкамі
М. Аўла́сенках

Аўла́сы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Аўла́сы
Р. Аўла́саў
Д. Аўла́сам
В. Аўла́сы
Т. Аўла́самі
М. Аўла́сах

аўло́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўло́с аўло́сы
Р. аўло́са аўло́саў
Д. аўло́су аўло́сам
В. аўло́с аўло́сы
Т. аўло́сам аўло́самі
М. аўло́се аўло́сах

Крыніцы: piskunou2012.

а́ўра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. а́ўра
Р. а́ўры
Д. а́ўры
В. а́ўру
Т. а́ўрай
а́ўраю
М. а́ўры

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Аўраа́м

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Аўраа́м Аўраа́мы
Р. Аўраа́ма Аўраа́маў
Д. Аўраа́му Аўраа́мам
В. Аўраа́ма Аўраа́маў
Т. Аўраа́мам Аўраа́мамі
М. Аўраа́ме Аўраа́мах

аўраамавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўраамавы аўраамавая аўраамавае аўраамавыя
Р. аўраамавага аўраамавай
аўраамавае		 аўраамавага аўраамавых
Д. аўраамаваму аўраамавай аўраамаваму аўраамавым
В. аўраамавы
аўраамавага		 аўраамавую аўраамавае аўраамавыя
Т. аўраамавым аўраамавай
аўраамаваю		 аўраамавым аўраамавымі
М. аўраамавым аўраамавай аўраамавым аўраамавых

аўра́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аўра́л
Р. аўра́лу
Д. аўра́лу
В. аўра́л
Т. аўра́лам
М. аўра́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.