Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абгеёжікмотуфхыьюя

алеламо́рф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алеламо́рф алеламо́рфы
Р. алеламо́рфа алеламо́рфаў
Д. алеламо́рфу алеламо́рфам
В. алеламо́рф алеламо́рфы
Т. алеламо́рфам алеламо́рфамі
М. алеламо́рфе алеламо́рфах

Крыніцы: piskunou2012.

алелапа́тыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. алелапа́тыя
Р. алелапа́тыі
Д. алелапа́тыі
В. алелапа́тыю
Т. алелапа́тыяй
алелапа́тыяю
М. алелапа́тыі

Крыніцы: piskunou2012.

алелі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алелі́зм алелі́змы
Р. алелі́зму алелі́змаў
Д. алелі́зму алелі́змам
В. алелі́зм алелі́змы
Т. алелі́змам алелі́змамі
М. алелі́зме алелі́змах

Крыніцы: piskunou2012.

алемані́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алемані́ст алемані́сты
Р. алемані́ста алемані́стаў
Д. алемані́сту алемані́стам
В. алемані́ста алемані́стаў
Т. алемані́стам алемані́стамі
М. алемані́сце алемані́стах

Крыніцы: piskunou2012.

алема́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. алема́нскі алема́нская алема́нскае алема́нскія
Р. алема́нскага алема́нскай
алема́нскае		 алема́нскага алема́нскіх
Д. алема́нскаму алема́нскай алема́нскаму алема́нскім
В. алема́нскі (неадуш.)
алема́нскага (адуш.)		 алема́нскую алема́нскае алема́нскія (неадуш.)
алема́нскіх (адуш.)
Т. алема́нскім алема́нскай
алема́нскаю		 алема́нскім алема́нскімі
М. алема́нскім алема́нскай алема́нскім алема́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Алемпіно́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Алемпіно́ва
Р. Алемпіно́ва
Д. Алемпіно́ву
В. Алемпіно́ва
Т. Алемпіно́вам
М. Алемпіно́ве

А́лен

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. А́лен А́лены
Р. А́лена А́ленаў
Д. А́лену А́ленам
В. А́лена А́ленаў
Т. А́ленам А́ленамі
М. А́лене А́ленах

але́невы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. але́невы але́невая але́невае але́невыя
Р. але́невага але́невай
але́невае		 але́невага але́невых
Д. але́неваму але́невай але́неваму але́невым
В. але́невы (неадуш.)
але́невага (адуш.)		 але́невую але́невае але́невыя (неадуш.)
але́невых (адуш.)
Т. але́невым але́невай
але́неваю		 але́невым але́невымі
М. але́невым але́невай але́невым але́невых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

але́невыя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. але́невыя
Р. але́невых
Д. але́невым
В. але́невых
Т. але́невымі
М. але́невых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

аленегадо́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аленегадо́вец аленегадо́ўцы
Р. аленегадо́ўца аленегадо́ўцаў
Д. аленегадо́ўцу аленегадо́ўцам
В. аленегадо́ўца аленегадо́ўцаў
Т. аленегадо́ўцам аленегадо́ўцамі
М. аленегадо́ўцу аленегадо́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.