акуна́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
акуна́юся |
акуна́емся |
2-я ас. |
акуна́ешся |
акуна́ецеся |
3-я ас. |
акуна́ецца |
акуна́юцца |
Прошлы час |
м. |
акуна́ўся |
акуна́ліся |
ж. |
акуна́лася |
н. |
акуна́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
акуна́йся |
акуна́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
акуна́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
акуна́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
акуна́ю |
акуна́ем |
2-я ас. |
акуна́еш |
акуна́еце |
3-я ас. |
акуна́е |
акуна́юць |
Прошлы час |
м. |
акуна́ў |
акуна́лі |
ж. |
акуна́ла |
н. |
акуна́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
акуна́й |
акуна́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
акуна́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Акунё́ва
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Акунё́ва |
Р. |
Акунё́ва |
Д. |
Акунё́ву |
В. |
Акунё́ва |
Т. |
Акунё́вам |
М. |
Акунё́ве |
акунё́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
акунё́вы |
акунё́вая |
акунё́вае |
акунё́выя |
Р. |
акунё́вага |
акунё́вай акунё́вае |
акунё́вага |
акунё́вых |
Д. |
акунё́ваму |
акунё́вай |
акунё́ваму |
акунё́вым |
В. |
акунё́вы (неадуш.) акунё́вага (адуш.) |
акунё́вую |
акунё́вае |
акунё́выя (неадуш.) акунё́вых (адуш.) |
Т. |
акунё́вым |
акунё́вай акунё́ваю |
акунё́вым |
акунё́вымі |
М. |
акунё́вым |
акунё́вай |
акунё́вым |
акунё́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
акунё́выя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
акунё́выя |
Р. |
акунё́вых |
Д. |
акунё́вым |
В. |
акунё́вых |
Т. |
акунё́вымі |
М. |
акунё́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Акунё́ўка
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Акунё́ўка |
Р. |
Акунё́ўкі |
Д. |
Акунё́ўцы |
В. |
Акунё́ўку |
Т. |
Акунё́ўкай Акунё́ўкаю |
М. |
Акунё́ўцы |
Акуні́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Акуні́ |
Р. |
Акунё́ў |
Д. |
Акуня́м |
В. |
Акуні́ |
Т. |
Акуня́мі |
М. |
Акуня́х |
Акуні́нава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Акуні́нава |
Р. |
Акуні́нава |
Д. |
Акуні́наву |
В. |
Акуні́нава |
Т. |
Акуні́навам |
М. |
Акуні́наве |
акуну́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
акуну́ты |
акуну́тая |
акуну́тае |
акуну́тыя |
Р. |
акуну́тага |
акуну́тай акуну́тае |
акуну́тага |
акуну́тых |
Д. |
акуну́таму |
акуну́тай |
акуну́таму |
акуну́тым |
В. |
акуну́ты (неадуш.) акуну́тага (адуш.) |
акуну́тую |
акуну́тае |
акуну́тыя (неадуш.) акуну́тых (адуш.) |
Т. |
акуну́тым |
акуну́тай акуну́таю |
акуну́тым |
акуну́тымі |
М. |
акуну́тым |
акуну́тай |
акуну́тым |
акуну́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.