Ґвіна́ ’баравое месца, пакрытае сухой ігліцай’ (Сл. паўн.-зах.). Няясна.
Ґвінт ’вінт’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. гвинт ’тс’, рус. винт. Запазычанне з польск. gwint ’тс’ < ням. Gewinde. Гл. Слаўскі, 1, 385; Фасмер, 1, 317. Параўн. ст.-бел. кгвинтъ ’тс’ (Булыка, Запазыч.).
Ґвэ́ґня ’багна’ (Сл. паўн.-зах.). Магчыма, звязана (як гэта наогул бывае ў назвах багны) з гукапераймальным дзеясловам гвягаць ’гаварыць недарэчнае, звягаць’ (Сл. паўн.-зах.).