Ґе́рґа, ґе́рґаўка ’крэмень’ (Сл. паўн.-зах.). Лічыцца запазычаннем з літ. мовы; параўн. літ. gérgužė, gargãžė ’крамяністы камень’ (так Сл. паўн.-зах.).
Ґе́рґаць ’гагатаць’ (Сл. паўн.-зах.). Сл. паўн-зах. лічыць запазычаннем з літ. gérgėti, gargė́ti ’тс’.
Ґерґе́ліць ’балбатаць’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. gargaliúoti ’тс’.
Ґе́рзаць ’падплятаць (лапці)’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. ker̃zoti ’зрабіць абы-як’.
Ґерля́нт ’жаночы галаўны ўбор’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. гірля́нда.
Ґерма́ш ’кірмаш’ (Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Гл. гірма́ш.
Ґі́вяры (мн. л.) ’вянец’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з рус. ки́вер ’высокі, цвёрды ваенны галаўны ўбор’.
Ґігалле́ ’сцяблы і лісце бульбы’ (раён Івацэвічаў паміж рр. Шчарай і Ясельдай). Паводле Смулковай (Лекс. балтызмы, 41), запазычанне з літ. gigė̃lis ’Equisetum arvense, пустазелле, палявы хвошч’. Параўн. і ґіге́ль, гі́гель (гл.). Сюды Смулкова (там жа) адносіць і дзягі́лля ’тс’ (якое сустракаецца ў той жа мясцовасці). Але фанетычная форма слова не вельмі ясная (непасрэдна з gigė̃lis яе атрымаць нельга).
Ґізану́ць ’пабегчы, гізануць’ (Сцяшк.). Гл. гіз 2.
Ґізка́ снасць для лоўлі ракаў’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. gižỹs ’станок для віцця вяровак’.