Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

ту́лава ср. ту́ловище; торс м.

тулі́цца несов.

1. (да каго, чаго) прижима́ться (к кому, чему), жа́ться (к кому, чему), льнуть (к кому, чему), приника́ть (к кому, чему), припада́ть (к кому, чему);

т. да ма́ці — прижима́ться (жа́ться, льнуть) к ма́тери;

т. да сцяны́ — жа́ться (прижима́ться) к стене́;

2. юти́ться; жа́ться;

каля́ ле́су тулі́лася невялі́кая вёска — у ле́са юти́лась небольша́я дере́вня

тулі́ць несов.

1. прижима́ть; прислоня́ть;

жанчы́на тулі́ла да сябе́ дзіця́ — же́нщина прижима́ла к себе́ ребёнка;

т. галаву́ да паду́шкі — прислоня́ть го́лову к поду́шке;

2. ласка́ть, леле́ять;

3. перен. укрыва́ть;

белару́скія лясы́ тулі́лі ў час вайны́ наро́дных мсці́ўцаў — белору́сские леса́ укрыва́ли во вре́мя войны́ наро́дных мсти́телей

ту́лка ж., разг. (о ружье) ту́лка

тулумба́с м., уст. (барабан) тулумба́с

туля́га м. и ж. (о мужчине) скита́лец; бесприю́тный; (о женщине) скита́лица; бесприю́тная

туля́нне ср. скита́ние

тулярэмі́йны мед. туляреми́йный

тулярэмі́я ж., мед. туляреми́я

туля́цца несов.

1. скрыва́ться;

лю́дзі туля́ліся па ляса́х — лю́ди скрыва́лись в леса́х;

2. (быть бесприютным, бездомным) скита́ться, юти́ться;

т. па све́це — скита́ться по све́ту