лга́нне ср. ложь ж., враньё
лганнё ср., см. лга́нне
лга́нства ср., разг. враньё, вра́ки мн.
лгаць несов. лгать, врать; завира́ться;
◊ нялю́ба — не слу́хай, а лгаць не перашкаджа́й — посл. не лю́бо — не слу́шай, а врать не меша́й
лгун (род. лгуна́) м. лгун, лжец, враль, врун
лгу́ха ж., разг. лгу́нья, вру́нья