развя́зка ж., в разн. знач. развя́зка;
р. рама́на — развя́зка рома́на;
спра́ва ідзе́ да ~кі — де́ло идёт к развя́зке;
шчаслі́вая р. — счастли́вая развя́зка;
р. на шашы́ — развя́зка на шоссе́
развя́зна нареч. развя́зно
развя́знасць ж. развя́зность
развянча́ны разве́нчанный
развянча́ць сов. развенча́ть
развярну́цца сов.
1. развали́ться, разру́шиться;
2. (повернуться) разверну́ться;
3. воен. (принять боевой порядок) разверну́ться
развярну́ць сов.
1. развороти́ть, развали́ть, разру́шить;
бо́мбай ~ну́ла дом — бо́мбой развороти́ло (развали́ло, разру́шило) дом;
2. (привести в беспорядок) развороши́ть; разры́ть;
3. (повернуть) разверну́ть;
р. машы́ну — разверну́ть маши́ну;
4. воен. разверну́ть;
р. во́йскі — разверну́ть войска́
развярста́ны тип. развёрстанный
развярста́ць сов., тип. разверста́ть