трэпа́нг м., зоол. трепа́нг
трэск (род. трэ́ску) м., в разн. знач. треск;
т. аўтама́таў — треск автома́тов;
працава́ць без шу́му і ~ку — рабо́тать без шу́ма и тре́ска;
◊ правалі́цца з ~кам — провали́ться с тре́ском
трэ́ска ж. ще́пка;
◊ лес сяку́ць — ~кі ляця́ць — погов. лес ру́бят — ще́пки летя́т
трэ́сканне ср. тре́скание; см. трэ́скацца
трэ́скацца несов. тре́скаться, ло́паться;
ску́ра ~каецца — ко́жа тре́скается (ло́пается)
трэ́скаць несов. треща́ть
трэ́снуты разг. тре́снутый, надтре́снутый
трэ́снуцца сов., прост. тре́снуться
трэ́снуць сов.
1. (издать треск) тре́снуть;
~нула суха́я галі́нка — тре́снула суха́я ве́тка;
2. (расколоться) тре́снуть, ло́пнуть;
шкля́нка ~нула — стака́н ло́пнул;
3. (разорваться) ло́пнуть;
пастро́нкі ~нулі — постро́мки ло́пнули;
4. прост. (сильно ударить) тре́снуть;
◊ хоць ~ні — прост. хоть тре́сни