камандзірава́цца несов., страд. командирова́ться
камандзірава́ць сов. и несов. командирова́ть
камандзі́раў, -рава команди́ра, команди́ров
камандзіро́ваны, см. камандзірава́ны
камандзіро́вачны
1. командиро́вочный;
~нае пасве́дчанне — командиро́вочное удостовере́ние;
2. в знач. сущ. командиро́вочный
камандзіро́вачныя сущ., мн. командиро́вочные;
атрыма́ць к. — получи́ть командиро́вочные
камандзіро́ўка ж., в разн. знач. командиро́вка;
пае́хаць у ~ку — пое́хать в командиро́вку;
вы́пісаць ~ку — вы́писать командиро́вку
камандзі́рскі команди́рский
камандзі́рства ср. команди́рство
камандзі́рыха ж., разг. (жена командира) команди́рша