Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

змаўка́ць несов.

1. (переставать звучать, прекращаться) смолка́ть, умолка́ть, замолка́ть;

2. (переставать говорить, издавать звуки) замолка́ть, умолка́ть; смолка́ть;

1, 2 см. змо́ўкнуць

змаўля́цца несов., неодобр. сгова́риваться; см. змо́віцца

змаўча́ць сов.

1. (не ответить, не возразить) смолча́ть, промолча́ть;

яна́ пакры́ўдзілася, але́а́ла — она́ оби́делась, но смолча́ла (промолча́ла);

2. (умышленно не сказать) умолча́ть;

ён ве́даў, але змаўча́ў — он знал, но умолча́л

зма́хвацца несов., страд. сма́хиваться; см. зма́хваць

зма́хваць несов. сма́хивать; см. змахну́ць

змахлява́ць сов., разг. смоше́нничать, сплутова́ть

змахну́ты смахну́тый; см. змахну́ць

змахну́ць сов. смахну́ть;

з. пыл — смахну́ть пыль

змацава́льны

1. (связанный с работой по скреплению чего-л.) скре́почный;

2. (способствующий скреплению) скрепля́ющий;

з. сро́дак — скрепля́ющее сре́дство

змацава́нне ср., прям., перен. скрепле́ние; см. змацава́ць